Ik ben Pippi niet! / Yvonne Jagtenberg

Een geitje wordt geboren ‘na honderdvijfentwintig dagen en een paar uur persen’. Als slechts nog haar hoofd eruit geperst is, zien we op de illustratie een glimlachend geitje – wat een mooi begin – met een toefje feloranje haar.

Na een tijdje krijgt het geitje sproeten en groeien haar haren in stijve vlechten die niet hangen maar opzij staan. Het geitje is bijzonder, stoer en sterk (ze kan zelfs een paard optillen), ze kan trompet spelen en ze is trots op wie ze is. Eerst zegt haar tante dat ze op iemand lijkt, en als het geitje naar school gaat beginnen de kinderen op school haar Pippi te noemen.

Het geitje vraagt aan juf wie Pippi is, en juf laat haar een boek zien over een stoer meisje. Een meisje met uiterlijke en gedragskenmerken die op geitje lijken. Het geitje wordt er heel ongelukkig van: ze is niet bijzonder meer. De kinderen blijven haar Pippi noemen en het geitje raakt ervan over haar toeren.

Gelukkig heeft het geitje een geweldige juf, die het geitje op schoot neemt (wat al punten op zich verdient aangezien het geitje aanzienlijk veel groter is dan de mensenkinderen in de klas en ongeveer even groot als de juf zelf) en zegt precies de goede dingen. Geitje klaart weer helemaal op. Je kan wel op iemand lijken, maar je blijft altijd je unieke zelf.

Van Yvonne Jagtenberg is er ook maar één unieke zelf: haar zwierige, vrolijke, kinderlijke illustraties lijken op die van niemand anders. In en decor van kleurrijke waterverftekeningen zonder contouren vallen de geiten, die wel omlijnd zijn, extra op. Het geitje met haar knalknaloranje haren in het bijzonder. Behalve dat de tekeningen er sowieso al heel geestig uitzien, zitten er als je beter kijkt zoveel grappige dingen in: de geiten gedragen zich als mensen, maar moeder staat wel midden in de woonkamer te kakken terwijl ze worteltjes eet uit een pan op de kachel, de dieren dragen geen kleren, maar sommigen wel laarzen, een hoed, een ooglapje en papa heeft zelfs een tattoo en oorring.

Het geweldige verhaal sluit niet alleen af met een geweldige conclusie, maar ook met een prachtige illustratie waarop een divers groepje kinderen en de juf in een regenboogboom zitten of hangen, inclusief de rolstoel van een van de kinderen (maar welk kind was dat ook al weer en hoe zit het met die hoed? > even terugzoeken) terwijl de juf voorleest. Wat een heerlijkheid. Hoe vaker je het boek leest/bekijkt, hoe mooier en leuker die wordt. Lekker veel voorlezen dus! Voor kinderen vanaf ca. 4 jaar.

Ik ben Pippi niet! is een van de tien prentenboeken uit de Prentenboek Top Tien 2023 en kreeg dit jaar een Bronzen Penseel.