Over (jeugd)boeken en (voor)leesplezier

Month: november 2017 (Pagina 1 van 3)

Sara Snufje

Sara Snufje / Pip Jones en Sara Ogilvie ; vertaling [uit het Engels]: Jesse Goossens

Er zijn nog steeds maar weinig getinte kinderen in (prenten)boeken. Ook zijn er weinig boeken over stoere sleutelende uitvindersmeisjes. Maar gelukkig hebben we hier Sara Snufje, die van alles uitvindt en in elkaar zet. Helaas gaat er veel mis en krijgt Sara dan een woedeaanval. Lieve geduldige opa probeert haar aan te zetten om niet op te geven en door te zetten, maar uiteindelijk is het een zielige gewonde kraai (die nooit meer zal kunnen vliegen, aldus de dierenarts) die het voor elkaar krijgt: ze gaat door tot ze uiteindelijk goedwerkende vleugels voor hem heeft gemaakt. Eind goed, al goed. Eh…behalve dan dat er een hele groep boze mensen in de rij staat met kapotte wasmachines, motoren, vijverpompen en meer. Sara heeft voor haar vleugeluitvindingen hier en daar wat onderdelen ‘geleend’.

Driehoek

Driehoek / door Mac Barnett & Jon Klassen ; vertaling [uit het Engels]: J.H. Gever

Wie er geen moeite mee heeft als hoofdpersonen in prentenboeken niet zo sympathiek zijn, en de illustraties niet zoet en vrolijk gekleurd hoeven te zijn, kan een hoop lol hebben met de prentenboeken van Jon Klassen. De hoedentrilogie (Ik wil mijn hoed terug, Deze hoed is niet van mij, We hebben een hoed) die hij niet alleen geillustreerd, maar ook geschreven heeft, vind ik zelf briljant grappig.

In ‘Driehoek’, geschreven door Mac Barnett (eerder maakten zij samen Bas & Daan graven een gat), gaat Driehoek ‘een gemeen grapje’ uithalen met Vierkant. Hij heeft er al helemaal zin in. Het gemene grapje heeft te maken met Vierkants angst voor slangen. Het is gemeen en niet grappig. Nadat Vierkant zich rot is geschrokken, rent hij woedend achter Driehoek aan. Maar uiteindelijk kan hij Driehoeks huis niet in: een vierkant past niet door een driehoekvormige ingang (doet denken aan een vormendoos). In eerste instantie vindt Driehoek dat grappig, maar als Vierkant voor de ingang het licht blokkeert, blijkt Driehoek bang te zijn voor donker. Boontje komt om zijn loontje dus. Vierkant doet alsof hij dit zo van tevoren had uitgedacht, maar het boek eindigt met de vraag of dat wel zo is. De kinderen bij het voorlezen dachten van niet: het was toeval.

Origineel en grappig prentenboek over vormen, angsten en pestgedrag. Een leuk boek om het juist te hebben over pesten, gemeen zijn en wraak nemen.

Monstermoe

Monstermoe / Marieke van Ditshuizen

Geestig prentenboek over Kaatje, die niet bang is voor monsters onder haar bed (het lampje mag dan ook uit), maar wel last van ze heeft: ze zijn lawaaierig, luisteren niet en zijn bang in het donker. Als kaatje ze streng probeert weg te sturen, proberen ze zich te verstoppen. Je ziet ze echter op de illustraties aan alle kanten overal onder en boven uitsteken, wat er erg grappig uit ziet. Uiteindelijk weet Kaatje het met de monsters op te lossen, en kunnen ze met zijn allen gezellig slapen.

Met monsters die er alleen maar lief, gezellig, wollig en bangig uitzien is dit een zeer geschikt monsterboek voor kinderen die wat angstig zijn.

Het boek

Het boek / Marije Tolman & Ronald Tolman

In dit derde tekstloze prentenboek van vader en dochter Tolman vliegt er (eerst lijken het vogels) een enorme hoeveelheid boeken door de lucht. Olifant pakt er een, begint te lezen en houdt niet meer op. Ondertussen loopt hij door een steeds veranderende omgeving, wordt hij regelmatig gevolgd door verschillende dieren en vraag je je af: Zou hij ze voorlezen? Wat leest hij eigenlijk? Veel dieren zijn in ieder geval erg nieuwsgierig. Uiteindelijk komt hij uit bij een bibliotheek (in de ogen van de kinderen bij het voorlezen: een boekenkast [wel een enorme dan]) en zet hij het boek in een van de kasten. Meerdere van de dieren die hem gevolgd zijn, zijn ook in de bibliotheek en zoeken nu zelf wat uit.

Mijns inziens is dit mooie boek een ode aan de bibliotheek (want leesplezier begint toch bij een ruime collectie boeken die makkelijk bereikbaar is), een ode aan de enthousiaste lezer (en de nieuwsgierig makende en aanstekelijke uitwerking die dat enthousiasme op anderen kan hebben), een ode aan het boek en een ode aan de boekenmakers, want geen mooie boeken zonder fantastische schrijvers en illustratoren.

Anne, het paard en de rivier

Anne, het paard en de rivier / Wouter Klootwijk ; met illustraties van Enzo Pérès-Labourdette

Enzo Pérès-Labourdette: onthoud deze naam zou ik willen zeggen. Maar helaas heb ik zelf nog veel moeite om deze exotische naam te onthouden. Laatst zag ik in de Middelburgse boekhandel De Drvkkerij een prachtig uitziend, door hem geïllustreerd, prentenboek van het Gemeentemuseum Den Haag liggen. Nog niet gelezen, maar die zal ik hier zeker ooit nog bespreken.

In ‘Anne, het paard en de rivier’ was ik even op het verkeerde been gezet: het voelde als een sprookje, zeker met de warme illustraties in rode tinten en gouden accenten en Anne met haar pikzwarte haar, dat zich ver weg ergens op de wereld afspeelde. Anne’s oom die in de bossen woonde had laten weten een werkpaard nodig te hebben en meisje Anne zou deze in haar eentje gaan brengen. De reis zou een paar dagen duren, want oom woonde ver weg. Onderweg ontmoette ze allerlei verschillende mensen die haar op de een of andere manier hielpen en zij hen. Al gauw bleek deze tocht langs de rivier toch wel erg Nederlands te zijn met molens, boeren, pontjes.

Een mooi sprookjesachtig (voor)leesboek met sfeervolle illustraties voor kinderen vanaf ca. 8 jaar

 

 

« Oudere berichten

© 2024 Boekmama.nl

Thema gemaakt door Anders NorenBoven ↑