Super Snavel / Tracey Corderoy, Tony Neal ; vertaling [uit het Engels]: Ellen Hosmar

Schreeuwerige reclames op tv, waarin beweerd wordt dat er een fantastisch ding ontwikkeld is dat je echt moet hebben. Volwassenen kennen het wel, en een deel trapt er in. Beer en Hamster kennen het nog niet. Ze zitten gezellig tv te kijken als Super Snavel in beeld komt met zijn Super-Snurk-Giga-Bed. Beer denkt dat zijn eigen bed prima is, maar ‘s nachts slaat de twijfel toe: is zijn bed nog wel goed? Hij schakelt Super Snavel in om zijn bed te laten testen.

Uiteraard doorstaat het bed de test niet en wordt het Super-Snurk-Giga-Bed naar binnen gebracht, waarbij het bed van Hamster (met Hamster er in!) al bijna in de vrachtauto verdwijnt om af te voeren. Nu Super Snavel eenmaal voet over de drempel heeft, blijft hij Beer ‘geweldige’ producten opdringen: het Super-Turbo-Bubbel-Bad en een Krok-de-Luxe Ontbijt-apparaat. Allemaal ‘slimme’ apparaten met ongewenste functies. Hamster wordt door het woest kolkende badwater de trap af gespoeld en gelanceerd door de keukenmachine.

Beer heeft veel stress door dit alles en als hij verzucht dat hij wel een vakantie kan gebruiken, heeft Super Snavel hem al afgevuurd in een raket voor een ruimtereis. Helemaal alleen in de raket heeft Beer tijd om na te denken. Hij denkt aan hoe erg hij Hamster mist en dat hij helemaal geen spullen nodig heeft. Zolang Hamster er maar is. Hij keert direct om en thuis aangekomen zetten ze alle nieuwe spullen het huis uit. Maar waar moeten ze het laten? Zodra die vraag is uitgesproken is Super Snavel er alweer met een geweldige vuilnisbak. Ze willen echter de spullen recyclen, maar gelukkig weten ze nog wel iets (of eigenlijk iemand) anders om in de vuilnisbak te stoppen.

Behalve dat dit een bijzonder grappig prentenboek is, kan ik voor zulke jonge kinderen niet zo gauw een boek over dit onderwerp verzinnen: reclame, hoe opdringerig het kan zijn, en dat je ook niet alles maar hoeft te kopen. Uiteindelijk gaat het niet om de spullen, maar om de mensen om je heen.