Rinus / Ingrid & Dieter Schubert

Toen dit boek begin zomer uitkwam en ik het even doorbladerde, was ik er meteen weg van. Hoewel het ingedeeld is bij prentenboeken voor kleuters, heb ik het voorgelezen aan mijn veel jongere voorleespubliekje. Dat ging prima en was superleuk. Het was vanaf dat moment mijn favoriet voor Prentenboek van het Jaar en ik heb in de maanden daarna geen prentenboek gezien dat Rinus van die positie kon stoten. Ik ben dan ook heel erg blij dat Rinus Prentenboek van het Jaar 2025 is!

Rinus is een kleine neushoorn. Vandaag moet opa op Rinus passen. Vroeger was opa wild en stoer en sterk. ‘Hij kon wel honderd boomstammen tegelijk optillen.’ Maar nu is opa oud, en doof ook. Opa wil niks meer. Rinus ziet zijn kans schoon: hij gaat zelf lekker wild doen. Woest rent hij achter de andere dieren aan, die er verschrikt vandoor gaan.

Als Rinus in zijn wilde bui in een woeste rivier weet te vallen, zijn het diezelfde dieren die zich rot rennen en hun uiterste best doen om hem te redden. Maar ze kunnen er net niet bij. Maar dan schrikt opa wakker. ‘Hij springt op, wappert met zijn oren, en snuift. Opa wordt wild, wilder dan hij ooit is geweest. Hij rent, sneller dan de wind.‘ Opa duikt, en redt Rinus. De andere dieren dansen en applaudisseren. Rinus is blij en trots. Later wordt hij een held, net als opa!

De tekst beslaat hooguit een paar regels per twee pagina’s. Het zijn korte zinnen, met veel ritme. Heerlijk om voor te lezen! De illustraties laten nog zoveel meer zien: ouwe opa die lui ligt en door een tijger ingesmeerd wordt met tijgerbalsem, het woeste van Rinus, en al helemaal van opa als hij Rinus moet redden. Het spat van de pagina’s af.

Maar het heeft ook geweldige details, die niet genoemd worden in de tekst: opa die volhangt met medailles als hij jong is, maar als hij oud is hangen ze aan een tak. Zodra hij in actie komt, blijkt er toch nog een aan hem te hangen, die hij verliest bij de duik. Rinus heeft een dinopleister op zijn knie. Maar het allermooiste detail vind ik het regenboogtasje van Rinus. Rinus laat het bij opa staan als hij wild gaat doen. Het tasje vliegt door de lucht als opa woest opspringt, waarbij de inhoud eruit valt: twee speelgoeddiertjes van een grote en een kleine neushoorn (Opa en Rinus?). Gelukkig redt een grote vogel met een bijzondere snavel (als ik google kom ik – haha dat is niet zomaar gekozen – uit op de neushoornvogel) het tasje met inhoud. En op de allerlaatste prent ligt Rinus, die er moe maar gelukkig uitziet, op de rug van opa met in zijn knuistjes de neushoornpoppetjes en de medaille. En aan het puntje van opa’s staart hangt het regenboogtasje.

Ingrid en Dieter Schubert aka de Schuberts maken als echtpaar al vele jaren samen prentenboeken. Prentenboeken met vaak (menselijke) dieren, in zeer herkenbare eigen stijl. Ondanks de menselijk trekjes van de dieren, zien ze er behoorlijk ‘echt’ uit. Nadat Dieter voor Monkie (in dit geval een knuffelaap) een Gouden Penseel kreeg, besloten Ingrid en Dieter voortaan alles samen te maken en op alles beider naam te zetten, waarbij nooit duidelijk is wie precies wat heeft geïllustreerd of geschreven. Andere klassiekers zijn o.a. Woeste Willem, Platvoetje, Er ligt een krokodil onder mijn bed! en het ABC-boek Kijk mijn letter. Inmiddels hebben ze flink wat titels op hun naam staan, die gelukkig ook ruim in bibliotheken zijn terug te vinden. Vaak is de tekst van hun eigen hand, maar regelmatig ook van anderen. Enkele boeken zijn tekstloos. Allemaal zijn ze een feest om te zien van gezellige vrolijkheid en veel leuke details.

Behalve dat Rinus enorm aandoenlijk is (zowel het boek als het neushoorntje zelf), heerlijk is om voor te lezen en om te bekijken, is het niet alleen voor kleuters enorm leuk, maar ook voor peuters. Een boek met vaart, met spanning en met een feestelijk einde. Een ode aan opa’s en oma’s. Een boek waar je van alles mee kan. Ik ben superblij dat dit het Prentenboek van het Jaar 2025 is!