Mijn leven als mens / Joke van Leeuwen

Nog voor het boek is begonnen is hoofdpersoon Dinka al dood: gestorven met haar hoofd op een harde tegelvloer ‘die een optische illusie vormt van kubussen’. We volgen de reis vanuit haar lichaam naar een soort wachtkamer voor de hemel, van waaruit Dinka terugkijkt op haar leven en op het leven waarvan zij geen deel meer uitmaakt.

Gemis

Dinka’s leven is begonnen met de scheiding van haar en haar al voor de geboorte overleden Siamese tweelingzusje Dinska. Behalve een zichtbaar litteken op haar buik herinneren ook het gipsen hoofdje van haar zusje in de woonkamer en het grote openlijke gemis van haar moeder Dinka continu aan de afwezigheid van haar zusje. Zo moet Dinka op al haar verjaardagen het lekkerste taartje voor Dinska uitkiezen, maar mag niemand dat opeten. Dinska heeft al die tijd in de wachtruimte gewacht op Dinka en samen kijken ze terug: Dinka naar het leven dat zij heeft geleefd, Dinska naar het leven dat zij heeft misgelopen.

Buitenbeentje

Dinka was een buitenbeentje (zoals wel meer personages van Joke van Leeuwen) en had geen vrienden. Haar leven draaide vooral om haar ouders die steeds verder uit elkaar groeide (moeder leest tenen, vader heeft een steeds hogere functie bij een bedenkelijk bedrijf) tot ze Mier ontmoette: een drie jaar ouder meisje uit een gezinsvervangend tehuis. Mier wordt haar enige vriendin en grote liefde.

Eeuwwisseling

Terwijl wij meekijken naar Dinka’s leven zien we de dingen langzaam steeds verder mis gaan. Ondertussen komen er voor de niet al te jonge lezer bekende zaken voorbij in een verhaal dat zich afspeelt op de rand van de eeuwwisseling: new age, millenniumbug, gabber. Een tragikomisch verhaal over liefde, verliezen en loslaten, met prachtige, bijna filmische, omschrijvingen van observaties van het leven op aarde en zo nu en dan een zin om een paar keer te lezen: Zo vliegt ze de wachtzaal in, misschien om te kijken of mijn ouders er al zijn, maar mijn ouders blijven op aarde, waar mijn vader mijn moeder probeert te troosten, maar haar verdriet is zo groot dat zijn omhelzing er niet omheen past.

Joke van Leeuwen

Vast overbodig om te zeggen dat Joke van Leeuwen niet alleen romans voor volwassenen schrijft, maar ook poëzie, en het langst kinderboeken die ze ook illustreert, en dat ze op alle fronten al vele prijzen heeft gewonnen.