Moxie / Jennifer Mathieu ; vertaling [uit het Engels] Renée Salome en Laura Weeda

De zestienjarige Vivian woont met haar moeder in het slaperige stadje East Rockport (Texas) en gaat naar de plaatselijke high school East Rockport High, een school waar ze met de nodige tegenzin naartoe gaat. Vivian’s moeder was vroeger een rebels punkmeisje dat graag zo snel mogelijk uit East Rockport wilde ontsnappen en dat fascineert Vivian behoorlijk. Op een dag vindt Vivian een oude doos uit die tijd in de kast van haar moeder met daarop in stift de woorden MIJN VERGOOIDE JEUGD.

Zines

In deze doos zitten oude foto’s, cassettebandjes, kleine gekopieerde boekjes, flyers en zines. Als ze op de dag enorm geïrriteerd thuis komt door het seksistische gedrag van een aantal jongens op school, en het feit dat dat allemaal maar getolereerd wordt omdat deze jongens in het footballteam spelen en de trots van de school zijn, besluit ze zelf een zine te maken: Moxie, waarin ze meisjes die dit gedrag ook zat zijn oproept om met hartjes en sterren op hun hand getekend de volgende dag op school te komen. Ze verspreidt de zines, waar ze een flink aantal kopieën van heeft gemaakt, stiekem in de meisjeswc’s en houdt geheim (ook voor haar beste vriendin Claudia) dat zij ze heeft gemaakt.

Seth Acosta

Zelf durft ze de volgende dag nauwelijks met de sterretjes en hartjes op school te verschijnen, bang dat het niet aan zal slaan en dat ze de enige zal zijn. Maar dat valt mee: verschillende meisjes lopen er mee rond, ook in haar eigen klas en zelfs een jongen: Seth Acosta, een nieuwe jongen waar Vivian een oogje op heeft, en die Vivian bij het verspreiden van Moxie #2 betrapt. Gelukkig geen probleem, want Seth vindt het geweldig, en houdt zijn mond wel. Sterker nog: Seth vindt haar ook leuk en dat zorgt voor de romantische noot in het verhaal.

Beweging

Moxie #2 is gericht tegen de vernederende kledingcontroles die de school enkel bij meisjes uitvoert, waarbij meisjes met te ‘sexy’ kleren uit de klas worden gehaald om later weer op te duiken in een lelijke slobbertrui van het sportteam. Moxie #2 slaat nog meer aan en krijgt gevolg: andere meisjes beginnen ook Moxie acties te organiseren en Moxie groeit uit tot een schoolbrede beweging die zich verzet tegen ongelijke behandeling van meisjes, tegen het geaccepteerde seksisme en racisme en tegen jongens die hun handen niet kunnen thuishouden en ook daar mee weg komen. En uiteindelijk groeit Moxie uit tot een ware revolutie.

U Copy It

Moxie is geen anti-mannen boek: behalve jongens en mannen die zich niet misdragen, maar het verder ook niet door lijken te hebben is er natuurlijk vriendje Seth, die meeleeft, meedoet, Vivian steunt, maar ook niet alles helemaal begrijpt en de nieuwe vriend van Vivians moeder (al moet Vivian even wennen, vooral omdat hij stemt op de Republikeinen). De tofste man is wel de pocketlezende ‘kopieergast’ Frank van de ‘U Copy It’ die iedere keer als Vivian een nieuwe Moxie is komen kopiëren ongevraagd meeleeft en zijn mening geeft (‘het coolste nummer tot nu toe’).

Verplichte kost

Ik zou bijna zeggen: verplichte kost voor meisjes vanaf ca. 14 jaar. Of beter nog: lees het voor / lees het samen. Zo hoor je ook meteen hoe het er op de eigen school aan toegaat. Want ik vrees dat geeneen school helemaal vrij is van dit soort narigheden. Moxie is een boek om over te praten, om te inspireren, voor een hart onder de riem en ook gewoon een heel fijn feelgood boek. Moxie is ook verfilmd: leuk om eventueel te kijken als het boek uit is, maar er is onnodig veel aan veranderd en niet zo goed als het boek, aldus mijn dochter en ik.