Art

Voor de afwisseling eens een prentenboek in het Engels. Het is niet vertaald en ik denk dat dat ook niet heel makkelijk zal zijn, want het gaat over het mannetje Art en zijn kunst: THIS IS ART – AND THIS IS ART – ART AND HIS ART – CAN YOU TELL THEM APART?

Met rood, geel en blauw maakt Art kunst. Je kan maar beter aan de kant gaan wanneer hij bezig is, want hij rent met zijn verf en maakt woeste spatkunst. Maar ook zigzags, krabbels die krullen, bolletjes, vlekken met vlekken erin en een superkrul. Als hij daarna nog meer heeft getekend (een huis, een boom, een auto, de sterren en de maan) valt hij te midden van zijn kunst in slaap. Terwijl Art slaapt, laat schrijver/auteur Patrick McDonnell ons iets ‘uitproberen’ en wijst op het tegeltje “A Picture Is Worth a Thousand Words“. Slaan we de bladzijde om, dan zien we in een tekening die twee pagina’s beslaat alle kunst van Art verwerkt. Als Art wakker wordt hangen zijn tekeningen met sterrenmagneetjes (en één hartje) op de koelkast: PUT THERE BY MOTHER, CAUSE MOTHER LOVES ART.

Patrick McDonnell is vooral internationaal bekend door zijn comic Mutts. In Nederland echter niet: deze zijn volgens mij ook nooit hier uitgegeven. Wel vertaald in het Nederlands zijn een paar lieve, filosofische prentenboekjes van hem met bij enkele in de hoofdrol zijn Mutts hoofdpersonen: een hondje en een kat: Het allermooiste cadeau (Vlag en Wimpel 2007), Hemels en Tijd voor een knuffel. In 2012 kwam een informatief prentenboek van hem uit over Jane Goodall: De droom van Jane. Samen met Eckhart Tolle, auteur van De kracht van het NU maakte hij twee boeken met levenslessen van verschillende dieren, in cartoonvorm.

Grappig hoe herkenbaar de stijl van Patrick McDonnell is: ik kreeg dit prentenboek als afscheidscadeau van een collega van mijn oude bibliotheek en aan dat kleine mannetje op de kaft herkende ik hem meteen. Het prentenboek zelf kende ik nog niet, maar ook deze vind ik erg mooi: een ode aan kunst, aan het uitproberen, aan het plezier beleven in waar je mee bezig bent en aan de trotse mama’s. Dank je wel Daniëlle!