Aan zee / Noëlle Smit

Eerst was er het tekstloze prentenboek Naar de markt, waarin kleutermeisje Kaat met haar moeder naar de markt gaat (2017). In 2019 verscheen In de tuin, waarin de naam Kaat niet wordt genoemd, maar hetzelfde meisje en haar moeder door het jaar heen in de moestuin bezig zijn. Met summiere tekst inmiddels. En in het nieuwste boek uit 2022 gaan het meisje en haar moeder een dagje naar zee.

Dit maal gaat er ook een jongetje (een vriendje neem ik aan) mee, en een tekkel. Die laatste was er eerder ook al bij. Het is een heerlijke dag: lekker zonnig weer en een feest van bekende elementen: eerst over de houten vlonders, teentjes in de zee, kijken wat er allemaal is aangespoeld, springen in de golven (leuke bikini heeft de moeder trouwens: zo een wil ik ook), even lekker opwarmen in de zon op de handdoek (moeder geeft de kinderen watermeloen en leest een boek), zandkasteel bouwen, verstoppertje, ijsjes, het wordt eb en dan vliegeren in de duinen. Aan iedere mooie stranddag komt natuurlijk een einde en dan moeten de spullen ingepakt worden. Het jongetje laat de zwemband leeg lopen, mama en dochter kloppen de handdoeken uit. Je ziet het zand bijna vliegen. Ze sluiten de dag af met een patatje. En op de achterkant van het boek zie je nog de terugreis: kinderen, hond en spullen met hun neus in de wind in de bak van een bakfiets. Een stuk vrolijker dan een terugweg in een hete auto in de file.

De illustraties zijn een feest om te zien: een dagje naar het strand op zijn allermooist. Wie dit boek bekijkt krijgt absoluut zin om naar zee te gaan. Het is ook mijn droomstrand: ondanks het zomerse weer niet te veel mensen, alles en iedereen is mooi, geen telefoons maar hooguit boeken en nergens afval. Ik teken ervoor.

Het boek had ook zonder de tekst gekund: de illustraties spreken voor zich. En er is genoeg om aan te wijzen en over te praten. Zelf vind ik tekstloze prentenboeken vaak een feestje om voor je lezen, maar in de loop van de jaren heb ik genoeg voorlezers getroffen die daar juist niet goed mee uit de voeten konden. Of eigenlijk: die tekstloze prentenboeken nooit wilden lenen omdat ze daar naar eigen zeggen niets mee kunnen. ‘Hoe kan ik voorlezen als er niets staat?’ Voor deze voorlezers zal de tekst welkom zijn. ‘Even opdrogen. Wie wil er een stukje meloen?’

Mooi en zomers warm prentenboek vol herkenning voor jong en oud. Om na te genieten of juist te verheugen op een zonnig dagje strand. Vanaf ca. 3 jaar. Een van de titels uit de Prentenboek Top Tien 2024.