Neem mijn hand / Kate DiCamillo : vertaling [uit het Engels] Harry Pallemans

Jaren geleden, ver voordat ik een blog had, heb ik drie boeken van Kate DiCamillo voorgelezen aan mijn oudste zoon. We vonden ze prachtig en vooral aan Zilveren Griffel (2007) winnaar De wonderbaarlijke reis van Edward Tulane had ik mijn hart verloren. Als ik niet had geweten hoe mooi Kate DiCamillo kan schrijven, en als ik niet al positieve geluiden over dit boek gehoord had, was het met deze kaft en titel mogelijk aan mij voorbij gegaan.

Missverkiezing

De tienjarige Raymie heeft een plan: ze wil de Mini Miss Midden-Florida Autobanden 1975 verkiezing winnen en daarmee haar vader, die ervandoor is gegaan met de tandartsassistente, terug winnen. Ze ziet al helemaal voor zich hoe hij in een wegrestaurant de krant openslaat, ziet dat zijn dochter heeft gewonnen, en onmiddellijk naar huis terugkeert. Om te kunnen winnen moet ze kunnen twirlen, heeft Raymie zich laten vertellen en daarom gaat ze op twirlles.

Andere meisjes

Op twirlles zitten nog twee andere meisjes: Louise Olifante die ook de missverkiezing wil winnen en hoopt te voorkomen dat ze in het armenhuis belandt en tevens haar kat wil zien terug te halen uit het ‘Vriendelijkste Dierencentrum’ (dat later meer een horrorhuis lijkt dan een vriendelijke plek voor dieren) en de stoere en boze Billie die de missverkiezing juist wil saboteren.

De Drie Rangeros

Langzaam ontstaat er iets tussen de drie zeer verschillende meisjes dat eerst op een verbond lijkt, maar in de loop van de tijd steeds meer een echte vriendschap wordt: ‘De Drie Rancheros’, zoals Louise hen steeds noemt, maar wat eigenlijk niet aanslaat bij de andere twee. Het komt er in ieder geval op neer dat ze elkaar helpen, hoe idioot of onmogelijk de plannen van de ander ook lijken.

Mevrouw Borkowski

Kate DiCamillo maakt bijna ieder personage bijzonder: niet alleen de drie meisjes, maar ook de jattende en rondscheurende oma van Louise, Raymies overbuurvouw mevrouw Borkowski die altijd in een tuinstoel midden op straat zit en onzin dan wel zeer wijze dingen uitkraamt (hangt af van wie je het vraagt: Raymie of haar moeder) en de twirllerares en de moeder van Billie tussen wie er duidelijk een vete gaande is.

Ziel

Sinds mevrouw Borkowski iets over de ziel van mensen tegen Raymie heeft gezegd, voelt Raymie regelmatig haar ziel groeien (als ze zich gelukkig voelt) of juist krimpen (op nare momenten). Het boek zit boordevol met schitterend verwoorde gedachtes van Raymie, zoals ‘Het was een beetje eng om een volwassene te zien slapen. Het was net alsof er dan niemand achter het stuur van de wereld zat.’ Dit geweldige, warme, bitterzoete en vaak geestige verhaal deed mijn ziel groeien. Eerste deel van een drieluik waarbij De vloek van de vliegende Olifantes het verhaal van Louise is en Onmogelijk blauw het verhaal van Billie. Deze laatste kreeg een Vlag en Wimpel 2021 van de Griffeljury. Vanaf ca. 10 jaar.