Kom, we gaan een boek lezen! / Susanne Strasser ; vertaling [uit het Duits]: Berd Ruttenberg
Wat een heerlijke titel alleen al! En het spreekt me eerlijk gezegd meer aan dan de originele Duitse titel: ‘Kann ich bitte in die Mitte?’ (al rijmt dat dan wel weer leuk). Wie de stapelverhalen van Suzanne Strasser kent kan al raden dat dat lezen niet zonder eerst wat gedoe zal lukken.
‘Kom, we gaan een boek lezen!’, roept het kind. ‘JA, JOEPIE!’ jubelt de hamster. ‘Ik haal snel de anderen’. Zo, dat begint ook meteen al heel goed: als je een kind wil meegeven dat voorlezen iets is om blij van te worden en om samen te doen is dit een hele mooie.
Maar als de anderen zijn gekomen begint het gedoe: ooievaar is er nog niet, de kat wil het kussen, hamster haalt nog even snel de vis, de ooievaar gaat erg lomp op de leeuw liggen, de vis kan niks zien vanuit zijn kom op de grond en uiteindelijk komt de neushoorn die zijn sloffen kwijt is.
Dat laatste klinkt niet zo erg, maar de neushoorn kijkt even onder de bank (daar liggen ze inderdaad) door de bank waar ze allemaal op zitten omhoog te tillen en te kantelen. ‘OEPS’. De bank ligt op zijn kant, inclusief de staande lamp, en alles en iedereen ligt op en door elkaar. Gelukkig hebben ze het snel en creatief opgelost door van de kantelbank, de kussens en het bankdekentje een knusse voorleeshut te maken. En dan kan het voorlezen eindelijk beginnen!
Op de vrolijke illustraties is nog meer te zien dan in de tekst. Zo heeft zebra het wat koud, ontdekt het bankdekentje en slaat het lekker om zich heen. De leeuw ondervindt veel hinder van ooievaar, trekt dat slecht, krijgt een lieve aai van het kind (wat helpt) en uiteindelijk zitten leeuw en ooievaar heel knus samen. Zelfs het popcornbakje dat door de hamster was meegenomen heeft zijn eigen verhaal.
De stapelverhalen van Susanne Strasser zijn altijd een feest om (interactief) voor te lezen, met peuters en/of kleuters die enthousiast aan het meebrullen zijn of heel graag willen vertellen wat ze allemaal zien of zitten te bulderen van het lachen. Ik heb ze allemaal in de loop van de jaren voorgelezen in de bibliotheek, maar deze is dan wel mijn favoriet: een geestig voorleesverhaal dat over voorlezen gaat, daar worden voorlezers nu eenmaal blij van.
Voorlezen voor kinderen vanaf ca. 3 jaar. Is een van de prentenboeken uit de Prentenboek Top Tien 2023.
Die ga ik meteen testen met mijn kleinkinderen. Allemaal fan van Strasser haar boeken.
Nou, dan moet dat wel heel leuk worden. Veel voorleesplezier!