Een slijmzoen voor je oma : de tofste zeedieren die niemand kent / Matthijs Meeuwsen ; met illustraties van Paco Vink

Dit boek was ik nog niet tegengekomen, niet op sociale media en niet in de collectie. En toen werd het genomineerd voor de Woutertje Pieterse Prijs en had het mijn aandacht. Ik heb het gereserveerd in de provincie (bedankt voor het leveren bibliotheek die zijn naam niet in boeken stempelt, maar wel maand en jaar) en het was meteen een beetje liefde op het eerste gezicht. Kijk die mooie kaft dan toch! Wat die slijmzoen voor je oma betekent moet nog blijken, maar de ondertitel de tofste zeedieren die niemand kent geeft weg wat voor boek we in handen hebben: een informatief boek over onbekende coole zeedieren.

Alleen het lezen van de Inhoud is al om blij van te worden: wat een geweldige namen! De pistoolgarnaal, de samengedrukte zeeslang, de slijmprik, de koekjessnijder, de yetikrab, de kerstboomworm, het blaadjesschaap. Om er een paar te noemen. Ik zat me al te verkneukelen voor ik begonnen was.

Het Portugees oorlogsschip en de poetsvis kende ik trouwens al van de Woutertje Pieterse Prijs winnaar van vorig jaar Vandaag houd ik mijn spreekbeurt over de anaconda, wat verder niet uitmaakt: de boeken zijn heel verschillend en de dieren blijven interessant. Ook de blobvis kende ik, vooral van – ook weer een kinderboek – Meneer Blobvis zkt een liefje / Kim Crabeels ; illustraties: Emma Thyssen. In mijn vorige bibliotheek kwam een keer een meisje lachend met het boek bij mij vragen of die vis echt bestond, om daarna nog harder te lachen, lachend met het boek te blijven rondlopen, om af en toe weer even naar de geweldige kaftillustratie te kijken en dan nog harder te lachen. Dit ging vrij lang door tot haar vader er wat chagrijnig van werd. Een boek kan zoveel doen 🙂

Maar terug naar mijn nieuwe favoriete dierenboek: Een slijmzoen voor je oma. Behalve dat de dieren razend interessant, bijzonder en raar zijn (ze lijken wel verzonnen, maar ik heb er meerdere zitten googelen: ze bestaan echt), wordt het ook heel leuk verteld. Matthijs Meeuwsen (die ook schrijft voor de tijdschriften National Geographic Junior en Wild van Freek), spreekt de lezers rechtstreeks aan, op geestige en toegankelijke manier, met hier en daar gesprekken in de vorm van een ledenvergadering (van de Vereniging voor Mannen met een Flinke Vrouw, zoals de dekenoktopus en de hengelvis), een walkie talkie gesprek, een gesprek bij de poetssalon tussen verschillende zeedieren of het ter vermissing opgeven van een vis. Bij ieder hoofdstuk is er ook een ingekaderd extra weetje. Met de vriendelijk opmaak, de niet al te lange stukken tekst en de vele illustraties erbij is dit boek niet alleen een aanrader voor de enthousiaste lezers, maar ook voor degenen die wat moeite met lezen hebben.

De illustraties zijn geweldig: de zeewezens schitteren in hun kleurigheid, bijzonderheid en angstaanjagendheid. Wie een (of meer) van de Game helden boeken van Marcel van Driel heeft gelezen zal mogelijk de stijl van Paco Vink een beetje herkennen. Ik zag al een Game helden tegen de diepzeewezens voor me. Maar nee: deze dieren moeten we juist niet bestrijden! Er is al genoeg kwaad gedaan. Ook hier en daar komt daar iets over voorbij: het afsterven van koraal door klimaatverandering, steeds meer plastic afval in de oceanen, het leegvissen van de zeeën. Wel belangrijk om ook mee te nemen, maar gelukkig neemt het niet de overhand.

Zoals waarschijnlijk bekend heeft Een slijmzoen voor je oma niet de Woutertje Pieterse Prijs gewonnen, maar hopelijk heeft de nominatie het boek wel een extra zetje gegeven want het is absoluut de moeite waard. Een feest om te lezen en te bekijken, maar ook om voor te lezen. Het risico is wel dat je ineens allemaal toffe diepzeedierenweetjes aan anderen wil gaan vertellen. Inmiddels is het voor onze collectie besteld.

Aanvulling: Zilveren Griffel 2024