Naar de wolven / Anna Woltz, Ingrid & Dieter Schubert

Hond Fabeltje (wat een toepasselijke naam, want dit verhaal heeft wel wat weg van een fabel, met pratende hond Fabeltje als hoofdpersoon) is de liefste van de wereld. Dat weten zijn baasjes en dat weet hij zelf. Maar als zijn baasjes ineens een nieuw speeltje hebben, is hij daar weinig van gecharmeerd: het speeltje mag alles, zoals poepen op bed en huilen en krijgt wel erg veel aandacht. Op de illustraties zien we dat het speeltje een allerschattigste baby is.

Fabeltje besluit, op het idee gebracht door een oom die op visite is, het speeltje aan de wolven te geven. Hij lokt de baby, die alle vertrouwen in Fabeltje heeft mee, en met de baby op zijn rug vliegen ze naar de wolven. De wolven zijn er blij mee en meteen is overduidelijk dat ze het speeltje graag willen verslinden. Dat is tevens het moment dat Fabeltje beseft dat het speeltje geen speeltje is, maar een levende ‘puppy’. Hij houdt de wolven op afstand en gaat er gauw vandoor met de baby, terug naar huis waar hij er inmiddels niet meer zo zeker van is of hij wel de liefste is. Mooi aanknopingspunt om het te hebben over lief zijn. Als je iets stouts of naars doet, ben je dan meteen niet meer lief? En kun je iets ook goedmaken?

Wie een beetje Anna Woltz volgt weet dat zij twee jaar geleden een zoontje heeft gekregen, genaamd Benjamin. Dat de baby in dit verhaal ook Benjamin heet doet toch wel ernstig vermoeden dat dit prentenboek op dit mannetje gebaseerd is. Bestaat de hond Fabeltje dan ook echt? En jawel. Hij blijkt nog zo te heten ook. Je vindt het op Anna Woltz eigen site.

En dan nog de illustraties: wat een prachtige kaft alleen al! En de Schuberts stellen met de illustraties in dit prentenboek ook absoluut niet teleur. Wat een mooite! Ze sluiten erg goed aan bij het verhaal met weinig woorden: de schattige baby, de enorm lief uitziende hond (behalve als hij in den beginne de baby venijnig aankijkt), de wolven met enge gele ogen en grote tanden die met tongen uit de bek blij naar het geschenk kijken, maar vooral ook de prachtige achtergrond: de huiselijke gezelligheid en de landschappen waar ze doorheen vliegen. Sprookjesachtig mooi prentenboek.