Maar eerst ving ik een monster / Tjibbe Veldkamp & Kees de Boer

In een vorig leven las ik dit boek voor in mijn voormalige bibliotheek. Hoewel ik het een geweldig boek vond, werd het niet mijn Prentenboek van de week (ik schreef iedere week een blog over één van de vijf prentenboeken die ik had voorgelezen die week). Waarschijnlijk was het nog een beetje aan de moeilijke kant voor mijn publiekje en sloeg een ander boek veel beter aan. Helaas heb ik niet terug kunnen vinden met welke boeken ik dit voorlas en welke dus wel mijn Prentenboek van de week werd. In ieder geval is dit prentenboek intussen niet in de vergetelheid geraakt: het is inmiddels verkozen tot Prentenboek van het jaar 2022 en de Nationale Voorleesdagen zullen grotendeels om dit boek draaien. En het heeft een Zilveren Griffel 2021 in de wacht gesleept. Hoogste tijd dus om alsnog een blogje te schrijven.

Slapengaan

Veel kleuters willen nog van alles doen op het moment dat ze moeten gaan slapen en wat altijd werkt om én lol te hebben én wat rust in de tent te krijgen is een verhaal vertellen of voorlezen voor het slapengaan. En als er al rust in de tent is, is het ook enorm leuk en belangrijk om voor te lezen, maar dat terzijde. Degene die het jongetje in dit boek naar bed brengt wil zich er wel erg makkelijk van afmaken, met een verhaal van slechts drie zinnen: ‘Het verhaal gaat over jou. Jij ging slapen. En toen was het verhaaltje uit.’

Strijd

Daar is het jongetje het uiteraard niet mee eens en werpt zich in de strijd: ‘Ja, maar eerst ving ik een monster.’ De ouder/verzorger (in mijn hoofd de vader, maar dat kan iedereen zelf invullen) wil gauw weer afronden door het monster te laten vangen, maar het jongetje verzint er nog meer monsters bij. Zo verzinnen ze samen een verhaal met monsters en soldaten dat steeds gekker en wilder wordt totdat het jongetje het verhaal abrupt en ongelukkig laat eindigen en de ouder/verzorger juist door wil gaan omdat dat ‘geen léúk einde is!’

Supersoaker

De tekst is summier: het is alleen de dialoog tussen verzorger en kind, waarbij de tekst van het kind cursief gedrukt is. De illustraties zijn een vrolijke gekke toestand die nog veel meer vertellen. Zo hebben de soldaten wapens die we op de eerste pagina in de kamer van het jongetje op de grond hebben zien liggen: een supersoaker met een fles sop ernaast. De soldaten hebben geweldige vervoersmiddelen, zoals raketschoenen en een rugpropellor. Tjibbe Veldkamp en Kees de Boer zijn sowieso een prijswinnende combinatie waar het bijzonder geestige boeken voor jongere kinderen betreft met boevenstreken, zombies, monsters en veel wilde toestanden. Bij de kleuters zijn ze beroemd en enorm geliefd met de Agent en Boef serie. Voor iets grotere kinderen heb je Bert en Bart, Pim en het Pindakanon (serie Tijgerlezen) en de nieuwe superheld Grapman.

Hint

Maar eerst ving ik een monster is een spetterende en bijzonder geestige ode aan het voorlezen, het vertellen van verhalen en de fantasie. En een subtiele hint voor ouders die het voorlezen er zo snel mogelijk doorheen willen jagen. Ga lekker voorlezen en heb lol met elkaar! Geweldig prentenboek voor kleuters, voor de meeste peuters waarschijnlijk een beetje aan de moeilijke kant.