Eigen baard is goud waard / Duncan Beedie ; vertaling [uit het Engels]: Denise Bos

Houthakker Herman (met flinke baard) woont alleen in zijn huisje in het bos. Iedere ochtend begint hij met ochtendgymnastiek en een stevig ontbijt van pannenkoeken met stroop. Als hij ‘s avonds thuis is gekomen van een dag bomen kappen, staat er een boos vogeltje voor de deur: hij had net een nest in een boom gemaakt en nu heeft Herman zijn boom omgehakt. Waar moet hij nu wonen?

Herman heeft meteen een oplossing: het vogeltje mag in zijn baard komen wonen. De volgende dag steekt Herman de overgebleven blaadjes en takjes in de fik om de boel netjes op te ruimen, maar ‘s avonds staat er een boos stekelvarken voor de deur: hij had van dat materiaal een holletje willen bouwen. Ook hij mag gezellig in de baard. Dat blijkt helaas wat minder handig: Herman die graag nadenkend aan zijn kin krabt, krijgt allemaal stekels in zijn vingers.

De derde dag gooit Herman de boomstammen in de rivier zodat ze naar de zagerij kunnen stromen, maar ook dat levert een boos dier op: de boomstammen hebben de dam van de bever gesloopt. Ook de bever is welkom in de baard. Herman slaapt echter slecht met al die drukte in zijn baard. ‘s Morgens is hij te moe voor ochtendgymnastiek en de bever zwiept met zijn staart alle pannenkoeken van tafel. Herman is het zat en zegt dat de dieren weg moeten uit zijn baard. Maar waar moeten ze dan heen?

Daar heeft Herman een oplossing voor, want hij wil zijn nieuwe vrienden niet in de kou zetten: hij scheert zijn enorme baard af en biedt hen de berg haar aan als huis. Hoewel de dieren daarmee tevreden zijn en intrekken in de berg haren, gaat Herman het bomenloze bos in (Herman heeft alles omgehakt) om nieuwe bomen te zaaien. Ze moeten flink wat geduld hebben: Hermans baard is eerder terug gegroeid dan het bos, maar uiteindelijk komt het goed.

Mooi en grappig boek met aantrekkelijke illustraties over je fouten herstellen. Ook een goede aanleiding om het te hebben over natuur(beheer), leefgebieden van dieren en houtkap.