Een lied dat alleen ik kan horen / Barry Jonsberg ; vertaald [uit het Engels] door Annelies Jorna

De dertienjarige Rob is een sociaal onhandige jongen, bijzonder slecht in sport en hij heeft last van paniekaanvallen. Gelukkig heeft hij wel één vriend: Arthur. Of eigenlijk twee: degene bij wie Rob het meeste is, en waar hij het meest mee praat: zijn opa ‘Pop’.

Ouwe zeikerds

Pop is een bijzondere man: sarcasme en mopperen zijn zijn grootste hobby’s. Voor het verzorgingshuis waar hij woont heeft hij meerdere prachtige namen, zoals ‘het Ouwe Zeikerdspaleis’ en ‘God’s wachtkamer’. Hij sluit graag weddenschappen af over wie van de ouwe zeikerds het eerst dood zal gaan en vloekt als een bootwerker. Dit laatste hoeft geen probleem te zijn voor de teergevoelige lezer: dit is Robs verhaal, en Rob is een nette jongen en heeft alle vloeken weggebliept. Het is dus geheel aan de verbeelding van de lezer wat Pop nou precies vloekt.

Anonieme berichtjes

Er gebeuren twee bijzondere dingen in Robs leven: ten eerste komt er een nieuw meisje in de klas (Destry Camberwick [‘Dat is geen naam’, aldus Pop: ‘Dat is een rockband uit de jaren tachtig’.]) en is Rob in één klap zwaar verliefd. En ten tweede: kort daarna begint Rob anonieme berichtjes te ontvangen op zijn telefoon van iemand die alles van hem lijkt te weten, het goed met hem voor lijkt te hebben en die wil dat Rob een aantal uitdagingen aangaat om meer zelfvertrouwen te krijgen en zo indruk te kunnen maken op Destry Camberwick (ik geloof dat ze het hele boek lang met achternaam en al in beeld kwam).

Gniffelen

Ik moest even inkomen in de humoristische vertelwijze, maar dat kan ook aan mij liggen: misschien stond mijn pet er nog niet naar. Maar al gauw begon het gniffelen: ik heb veel gegniffeld om dit boek en soms zelfs zachtjes hardop gelachen: de sociale ongemakken, de hilarische appgesprekken tussen Rob met zijn keurige zinnen en Arthur met zijn kromme afkortingen app-taal, en natuurlijk Pop met zijn sarcasme terwijl hij eigenlijk heel lief is en enorm om Rob geeft.

Laatste uitdaging

De toon wordt echter anders als Rob maar door blijft poeren in opa’s verleden: Rob wil graag opa’s zwijgen verbreken over a. Oma en waarom Rob haar niet kent en niets over haar weet en b. Opa’s oorlogsverleden: in welke oorlog heeft hij gevochten en waarom wil hij er niets over zeggen? Het onverwachte overlijden van Pop, de laatste uitdaging en een bezoek van Rob aan zijn psycholoog zetten de boel echt helemaal op zijn kop. Bam! 

Candice

Van Barry Jonsberg las ik eerder Het alfabet van Candice Phee met ook in dat boek een enorm innemende persoon, die het behoorlijk pittig heeft. De verhalen zijn verder behoorlijk verschillend, en ook voor een andere  leeftijdsgroep, maar aan het einde hoopte ik bij beide hoofdpersonen heel erg dat het ze verder goed zou gaan in het leven (om vervolgens te bedenken dat dat nergens op slaat bij een fictief persoon). Een lied dat alleen ik kan horen is een boek dat terwijl je nog zit te gniffelen je stiekem bij de lurven grijpt en je een traantje doet wegslikken. Vanaf circa 12 jaar.