SuperSint / Maranke Rinck & Martijn van der Linden
Marie zit heerlijk superheldenstrips te lezen, als hond Odin moet worden uitgelaten. Papa en Marie gaan met de hond naar buiten, de sneeuw in, bewapend met een stapel boeken en een dampende thermoskan met, naar ik aanneem, warme chocolademelk.
Dit boek houdt niet van kinderen / Christine Naumann-Villemin & Laurent Simon ; vertaling uit het Frans (vertaler is niet vermeld)
Een prentenboek met als ik-persoon een boek: betreffende boek staat al jarenlang in de kast, veilig en netjes ‘omringd door collega’s’. Totdat een moeder het uit de kast pakt en het aan haar zoontje geeft: ‘Draag het altijd met je mee, dan is het net alsof ik steeds dicht bij je ben.’ Kennelijk is deze mama vaak weg en heeft het jongetje het daar moeilijk mee. Hij zegt echter dat hij eigenlijk niet zo van lezen houdt. Daar is het boek wel blij om, want het boek houdt helemaal niet van gelezen worden, en al helemaal niet van kinderen.
Jane, de vos & ik / Fanny Britt & Isabelle Arsenault – Copyright vertaling [uit het Frans]: Studio Peter de Raaf/Arend Jan van Oudheusden
Hélène wordt gepest op school, heeft geen vriendinnen, en praat ook niet met haar moeder over het gepest. Het enige wat haar leven kleur geeft is het boek dat ze leest: Jane Eyre. Ze ziet verschrikkelijk op tegen het schoolkamp dat steeds dichterbij komt.
Bizar las ik van de zomer al. Ik twijfelde of ik het aan mijn 12-jarige dochter zou geven. Zou ze het leuk vinden? Zou het wat voor haar zijn? Of zou ze het een beetje raar en/of onbegrijpelijk vinden en er in vastlopen? Omdat ik een beetje bang was voor het laatste (normaal helemaal niet erg: gewoon stoppen en lekker een ander boek gaan lezen, maar bij deze zou ik het toch een beetje jammer vinden) en omdat ik dacht dat het wel zou aanspreken als ik het zou voorlezen en omdat ik het bij dit boek ook helemaal geen straf vond om het nog een keer te lezen, heb ik het dus ook nog voorgelezen.
Toen ik vijf jaar geleden werd onderzocht op ADHD, zei mijn man in een van de gesprekken: ‘Ze kan maar heel kort lezen’. Dat vond ik een zeer schokkende uitspraak, want dat had ik nog nooit tegen iemand gezegd. Als bibliothecaris zeg je liever niet hardop dat lezen je niet makkelijk afgaat. De geest was uit de fles en kon er niet meer in terug, al was het eigenlijk alleen de psycholoog die dit nu ook wist. Toen ik het later zelf ook tegen anderen ging zeggen, zoals collega’s, zeiden ze; ‘Huh? Maar je leest toch heel veel?’. Ja en nee: het is maar hoe je het bekijkt.
This website uses cookies to improve your experience while you navigate through the website. Out of these, the cookies that are categorized as necessary are stored on your browser as they are essential for the working of basic functionalities of the website. We also use third-party cookies that help us analyze and understand how you use this website. These cookies will be stored in your browser only with your consent. You also have the option to opt-out of these cookies. But opting out of some of these cookies may affect your browsing experience.
Necessary cookies are absolutely essential for the website to function properly. This category only includes cookies that ensures basic functionalities and security features of the website. These cookies do not store any personal information.
Any cookies that may not be particularly necessary for the website to function and is used specifically to collect user personal data via analytics, ads, other embedded contents are termed as non-necessary cookies. It is mandatory to procure user consent prior to running these cookies on your website.
Recente reacties