Prinses Kevin / tekst Michaël Escoffier ; illustraties Roland Garrigue ; vertaling [uit het Frans] Tosca Menten

Kevin is een prinses. Daar kan iedereen nu wel om lachen, maar dat kan Kevin niks schelen. Kevin is een prinses, punt uit. Zo, de toon is meteen gezet: met Kevin valt niet te spotten, hij doet lekker wat hij zelf wil. Het is feest op school en iedereen mag verkleed komen en Kevin gaat als prinses: met lange roze prinsessenjurk, hoge hakken, sieraden en make-up.

Het liefst zou hij ook een ridder aan zijn zijde willen, maar de als ridder verklede jongetjes kijken hem alleen maar boos aan. Kevin doet zelf ook niet helemaal aardig: hij zegt tegen een meisje dat haar kostuum op een sok lijkt. Als ze zegt dat ze als draak verkleed is (inderdaad niet echt een goed pak: de voorleeskinderen konden ook niet raden dat ze een draak moest voorstellen) blijft hij erbij dat ze op een sok lijkt. Het pak is gemaakt door haar papa. Kennelijk is haar vaders sterkste punt niet verkleedkleren maken, merkt Kevin op. Gelukkig weet Kevin wel wat haar vaders sterkste punt is dan wel is: hij kan heerlijk koken (ook geen cliché-vader dus).

Ondanks het feit dat Kevin niet zo aardig deed zegt het sok/draak-meisje dat Kevin er erg mooi uitziet. En daarna blijft ze gezellig bij hem en ontfermt zich een beetje over hem. Hij begint het steeds een beetje moeilijker te krijgen: hij struikelt over de lange jurk en zijn voeten doen pijn van de hakschoentjes. Als hij een traantje moet laten kan hij gelukkig liegen dat er wat make-up in zijn oog was gekomen. Uiteindelijk is hij het prinses-zijn helemaal zat en als de jurk aan het eind van de dag uit mag, blijkt dat ook al problematisch: het lukt niet! Gelukkig is het meisje er nog steeds om hem te helpen. Kevin wil nooit meer prinses zijn! Volgende keer gaat hij als ….. zeemeermin!

Wat een leuk boek over jezelf mogen zijn! Geweldig prentenboek om dit bespreekbaar te maken. Naast Julian is een zeemeermin een waardevol prentenboek om in veel collecties te hebben!