Mijn mama… leest! / Nancy Kers
In de serie van ‘Mijn mama…’, zijn tot nu toe verschenen: Mijn mama… sport!, Mijn mama… leest!, Mijn mama… houdt van muziek! en Mijn mama… reist! (deze heb ik nog niet gezien), en nog niet verschenen: Mijn mama…tekent! Maar wij, boekenminnende leesbevorderaars, vinden natuurlijk de lezende mama het allerleukst. En het is natuurlijk ook deze die door de jury van de Prentenboek Top Tien 2026 in de lijst van de tien titels is gekozen.
De opzet van de boeken is steeds hetzelfde: een meisje vertelt over de liefhebberij van haar moeder, en hoe die dat op enthousiaste en aanstekelijke wijze in bijna alles in haar leven weet te integreren, en hoe het meisje hier vrolijk in meegaat. Per boek zijn het verschillende moeders en meisjes, verschillend in haar- en huidskleur. En vooral: verschillend in hobby’s!
Deze mama heeft overal boeken, ze leest tijdens het koken (Maid van Stephanie Land, terwijl de soep overloopt), ze krijgt stapels boeken voor haar verjaardag, deelt haar boekenliefde met haar dochter: Mama zegt dat een boek je laat zweven. Pas als het boek uit is, beland je weer op de grond, slaat regelmatig in bij de boekhandel, gebruikt van alles als boekenlegger (inclusief een ansichtkaart van Virginia Woolf), leest in bad (Het puttertje, terwijl dochtertje met een boel badeentjes speelt), laat dochter ‘s avonds langer lezen dan eigenlijk goed zou zijn, samen slaan ze stapels in bij de bibliotheek en ze lezen gezellig samen hun eigen boek onder gedeeld dekentje.
Maar wat deze mama echt het aller-allerliefste doet van de hele wereld … is voorlezen aan haar dochtertje. En daar zitten ze (op de illustratie): dochtertje op mama’s schoot, terwijl ze voorgelezen wordt uit De drie biggetjes. De drie biggetjes, én de wolf, luisteren gezellig mee.
De illustraties zijn kleurrijk en vrolijk. Moeder en dochter, met groen en roze haar, kijken altijd blij (behalve als dochter voor de grap boekenleggers uit mama’s boeken trekt > dan kijkt mama verschrikt). De achtergrondkleur is wisselend: van knalgeel, knalroze, creme, oranjig, naar donkerblauw en groen. Soms zijn er niet-ingekleurde (fantasie)elementen, zoals een krokodil op de verjaardag van mama, en een veel grotere versie van de dochter. En op een illustratie waarop mama in allerlei posities zit of ligt te lezen, zijn moeder en dochter omringd door niet-ingekleurde boeken, met gezichtjes, armpjes en beentjes, die meeluisteren en meeleven met de verhalen, en dochter een handje geven. Boeken als meelevende vriendjes.
Niet voor de kinderen, maar voor de voorlezende volwassenen, zijn er enorm veel boektitels te zien. Je zou er een hele lijst van kunnen opstellen: Water voor de olifanten / Sara Gruen, Het einde van de eenzaamheid / Benedict Wells, Als je het licht niet kunt zien (schrijver kan ik niet lezen, maar dat is Anthony Doerr). Opmerkelijk is De hulp / Kathryn Stockett: is dit voor de oplettende voorlezer? Want volgens mij is The help naar het Nederlands vertaald als Een keukenmeidenroman. De lijst is natuurlijk nog veel langer. Ik ga ze niet allemaal noemen. Nou ja, vooruit, een paar dan: er zijn ook een paar kinderboeken: Mijn mama… sport!, Het oneindige verhaal / Michael Ende, Coraline / Neil Gaiman, Honderd van jou / Margreet Schouwenaar en dochter leest zelf Dit is een boek vol monsters / Guido Van Genechten. En zo is dit boek zelfs als tiplijst te gebruiken.
Een heel fijn, vrolijk prentenboek waar het leesplezier vanaf spat, en dat heel aanstekelijk werkt. Als ieder kind één zo’n ouder zou hebben, dan zou het leesprobleem in Nederland een stuk minder groot zijn. Lekker veel voorlezen dus dit boek, en andere boeken. Er is zoveel moois!
Geef een reactie