Johannes de parkiet / Mark Haayema & Medy Oberendorff
Zo, hier hebben we een heel bijzonder prentenboek, wat betreft tekst èn illustraties. Op tragikomische wijze wordt het verhaal verteld over parkiet Johannes die aanvankelijk in zijn eentje in een grote volière komt te wonen, maar er ongevraagd steeds meer vogels bij krijgt. Vogels in de meest exotische verschijningsvormen die je maar kunt bedenken, allemaal verschillende soorten. Het begint met wat gemopper van Johannes bij de eerste nieuwkomers, maar als het er wat veel worden raakt Johannes flink overstuur en valt zelfs een van de vogels aan. De andere vogels begrijpen het niet: niemand doet toch kwaad en er is toch plek en voer zat? Als Johannes de andere vogel te lijf gaat, pakt baasje Gijs hem uit de volière en zet hem terug in zijn oude kooi. Tot bedaren gekomen beseft Johannes dat hij het misschien wat meer de kans had moeten geven. Hij ontdekt hij dat zijn kooi IN de volière staat en niet op slot zit. Hij besluit eruit te komen en gelukkig gaat nu alles goed.
Hoewel Johannes zich dus niet zo fijn en op een gegeven moment zelfs agressief naar de nieuwkomers gedraagt, is het verhaal op zo’n manier geschreven dat je hem ook wel aandoenlijk vind in zijn sociale onhandigheid. Johannes de Parkiet doet absoluut aan de komst van vluchtelingen en nieuwkomers denken en hoe sommige mensen daarop reageren, maar zonder dat er goede en slechterikken zijn. Duidelijk is wel dat je soms gewoon even moet wennen en dat je daar je best voor moet doen, maar dat agressie geen oplossing is.
Behalve het verhaal zijn de illustraties ook heel bijzonder: zo precies en fijn getekend. ‘Zijn het nou foto’s?’, vroeg een meisje tijdens het voorlezen. En dat was geen gekke vraag, want het is zo precies dat het wel foto’s lijken.
Wat verder opviel tijdens het voorlezen in de bibliotheek: de kinderen zaten van begin tot eind doodstil te luisteren. Dat maak ik maar zelden mee. Vinden ze een boek leuk: dan doen ze luidruchtig mee, vinden ze het niet leuk: draaien ze zich om, lopen weg of geven te kennen het saai of stom te vinden.
Dit prentenboek zou nog wel eens prijzen kunnen gaan winnen, in ieder geval is het alvast Kerntitel voor de Kinderboekenweek 2018.
Geef een reactie