Paard, paard, tijger, tijger / Mette Eike Neerlin ; uit het Deens vertaald door Bernadette Custers

Hoewel ik de kaft mooi vind, denk ik niet dat deze het boek gaat verkopen: zowel de titel als de kleur en illustraties geven niets weg over de inhoud of de doelgroep. Moet dat dan? Wel als je wilt dat het boek daadwerkelijk uit de kast komt.

Daarom zal ik maar wat dingen verklappen: Paard paard tijger tijger is een Chinese uitdrukking en betekent dat iets niet bepaald goed gaat, maar dat het slechter had gekund. En dit slaat op het leven van Honey: een lief, zorgzaam meisje met een hazenlip, verstandelijk beperkte grotere zus, kettingrokende alleenstaande moeder en ergens anders nog een vader met zeer twijfelachtige gedragingen.

Honey probeert zo goed mogelijk voor iedereen te zorgen, en daarbij zo min mogelijk op te vallen en zo min mogelijk last te veroorzaken. Ze kan absoluut geen ‘nee’ zeggen (iets waar haar vader graag misbruik van maakt: hij troggelt haar regelmatig geld af) en haar in allerlei absurde situaties brengt. Zo komt ze terecht in een klas waar Chinese les wordt gegeven, rijdt ze mee met een bus die ze helemaal niet moet hebben en komt terecht bij Marcel, een stervende man, met wie ze bevriend raakt.

In den beginne zijn de gebeurtenissen en gênante gedragingen van haar ouders (en in het bijzonder haar vader) en zus nog erg grappig. Maar naarmate het verhaal vordert raakt Honey steeds meer verstrikt in haar eigen leugens en lukt het haar niet meer om er voor iedereen (tegelijkertijd)  te zijn en aan beloftes te voldoen.  En dat maakt het verhaal op een gegeven moment wel zieliger, maar ook spannend: Marcel heeft niet lang meer te leven en hier en daar doet Honey een vooraankonding waarin ze laat weten dat het nog erger zou worden.

Een heel mooi en sympathiek verhaal, over een schat van een meisje die nodig eens aan zich zelf moet gaan denken. Een boek dat het verdient om gelezen te worden. Dus als de kaft niet helpt, moeten wij daar maar een handje bij helpen.