Schaduw / Timo Parvela ; illustraties: Pasi Pitkänen ; vertaling [uit het Fins]: Sophie Kuiper

Dit boek kwam vlak voor kerst uit een van de NBD-Biblion dozen met nieuwe boeken . Omdat een duister verhaal met kerstelementen mij heerlijk leek om tijdens de kerstdagen in te beginnen, had ik het boek gereserveerd. Door ziekte kon ik het helaas pas na de kerstdagen ophalen. Maar wat maakt het uit? De feeststemming zat er nog steeds in, en bovendien is het ook buiten kerst nog steeds een duister verhaal met elven, aardmannen, sneeuw en kou en nou vooruit: ook de kerstman.

Wens

De dertienjarige Peter gaat in een wanhoopspoging in de rij staan tussen de kleine kinderen om de ‘kerstman’ in het warenhuis zijn wens te vertellen: zijn beste vriendin Sara is ernstig ziek en gaat hollend achteruit. Zijn wens is haar genezing. Die nacht verschijnt er in zijn dromen een onwelriekende en vervelende elf die nogmaals naar zijn wens komt vragen. Zodra Peter die heeft uitgesproken, blijkt er een ‘voor wat, hoort wat’ in het spel te zijn: voor de genezing van Sara moet Peter zijn eigen schaduw afstaan.

Schaduw

Als Sara de volgende dag op wonderbaarlijke wijze genezen blijkt èn Peter zijn schaduw niet meer kan zien, voelt de stinkende elf toch niet meer als een droom. Je schaduw kwijt zijn klinkt niet als zo’n groot probleem, maar Peter lijkt zichzelf kwijt te zijn. Zijn positieve gevoelens zijn verdwenen. Hij is veranderd in een kwaaie jongen die het continu ijskoud heeft. De wonderbaarlijke genezing van Sara maakt hem ook niet echt blij en zijn hond wil niets meer van hem weten.

Wereld

Peter wil zijn schaduw en zichzelf terug, en terwijl hij de mensen om zich heen begint te observeren ontdekt hij dat er veel meer hun schaduw kwijt zijn. En ondertussen wordt de wereld steeds grimmiger en het wereldnieuws steeds akeliger. “Op het nieuws gaat het over nare gebeurtenissen die de wereld in gevaar brengen. De haat vloeit als lava en verwoest alles op zijn pad.” Persoonlijk vind ik dit nog het engste in het boek, maar dat komt omdat onze wereld momenteel ook een beetje zo voelt. Hopelijk heeft de jonge lezer daar minder last van.

Lapland

Ondertussen speelt er ook van alles in Lapland tussen de elven, aardmannen, kabouters, trollen en schaduwwezens. Uudit, half elf / half aardmannetje, wordt vanwege een bijzondere gave, in het uiterste geheim en als laatste hoop ingezet om de boel de redden. Ondertussen verschijnen er twee aardmannetjes bij Peter om hem te waarschuwen en hem mee te nemen naar Lapland.

Noorderlicht

De kaftillustratie van een donkere stad met daarboven het Noorderlicht met een kwaadaardig gezicht daarin had me al meteen te pakken. In het boek zitten ook redelijk wat illustraties: sfeervol, donker, veel zwart met hier en daar wat rood, blauw of groen, en af en toe ook wat sfeervolle sneeuwillustraties. Ze versterken de ambiace van het boek.

Erger

Er staat een 1 op de rug van het boek, en het is dus duidelijk het eerste deel van een serie. Het verhaal is op het einde dan ook verschrikkelijk niet afgelopen: het eindigt bloedstollend spannend. Alles is alleen maar erger geworden. De kerstman is niet meer en zijn demonische vervanger is opgestaan: Krampus. Met een geweldig enge illustratie erbij. Voor wie benieuwd is hoe het verder gaat (wie niet?), is er nog een kort fragment van het tweede deel.

Doorlezen

Dit eerste deel van een heerlijk griezelig winters verhaal rond de wereld van de kerstman en elfen is er een die schreeuwt om doorlezen. Heel fijn begin dus van een serie voor kinderen van een jaar of 10 die van lekker eng houden.