Harrie heeft haast / Timothy Knapman, Gemma Merino ; vertaling [uit het Engels]: Jesse Goossens

Harrie heeft altijd haast. Het prentenboek begint dan ook met planken vol hardloopschoenen. Harrie gaat zo hard dat de wereld er voor hem altijd uitziet als een wazige blur (erg leuke prent). Als hij op een dag – vol haast uiteraard – zijn step pakt, begint hij een roekeloze tocht waarbij hij van alles en iedereen niet ziet. Na een paar bijna ongelukken (waar hij zelf geen erg in heeft), vliegt hij met zijn step het water in.

Gelukkig zit aan de kant schildpad Tom rustig te vissen. Tom vist Harrie uit het water en constateert dat de step kapot is en gerepareerd moet worden. Dat wil hij best doen voor Harrie, maar het zal even gaan duren. Hij neemt Harrie, die zelf ook aardig gebutst is, mee naar huis. Ze gaan lekker wat eten. Harrie die ook zijn mond heeft bezeerd, moet langzaam eten. Dit is een geheel nieuwe ervaring voor hem en hij merkt dat als je langzaam eet, je ineens proeft hoe lekker het eigenlijk is. En dat je vervolgens ook niet de hik krijgt.

Harrie moppert hier en daar, want het duurt hem allemaal te lang. Tom neemt hem mee uit wandelen. Dat gaat dusdanig langzaam dat Harrie voor het eerst ziet hoe mooi het eigenlijk om hem heen is. Harrie, die helemaal tot rust komt, blijft lekker in het gras liggen terwijl Tom naar huis gaat om de step verder op te lappen.

Het moge duidelijk zijn: Tom heeft Harrie leren genieten van rustig aan doen, en van het genieten van de kleine dingen zelf. Een vriendschap is ontstaan. Tom die ook wel eens snel wil gaan, krijgt als dank een woest ritje achterop de step bij Harrie. Het prentenboek eindigt met een aantal ‘foto’s’ van de nieuwe vrienden waarbij ze samen dingen doen die van heel wild (parachute springen) tot heel rustig (thee met taart) gaan.

Grappig een aantrekkelijk prentenboek voor kleuters, maar wellicht ook voor gehaaste en gestreste volwassenen over onthaasten en genieten van de dingen om je heen.