De rest van ons leven / Els Beerten

Van de hand van Els Beerten verschijnt niet vaak een boek. De vorige twee zijn alweer van 2014 (Eén mens is genoeg) en 2008 (Allemaal willen we de hemel, die maar liefst zes prijzen won) en beiden heb ik heel erg in mijn hart gesloten. Allebei hebben ze ook een buitengewoon mooie, wijze, betekenisvolle titel. En vorig jaar was er eindelijk: De rest van ons leven. Of deze titel na jaren bij mij ook nog zo voelt, dat moet nog blijken. Maar ik vermoed van wel.

De rest van ons leven vertelt twee verhalen: het verhaal van het Italiaanse jongetje Fredo dat na de Eerste Wereldoorlog en het verlies van zijn moeder door zijn vader wordt meegenomen naar Liverpool om een beter leven op te bouwen voor hen beiden en terecht komt in een warme Italiaanse gemeenschap waar vader zijn eigen kapperszaak opzet. En het verhaal van het eveneens Italiaanse jongetje Vittorio, dat na de Tweede Wereldoorlog juist niet door zijn emigrerende ouders wordt meegenomen: zijn vader gaat naar België om geld te verdienen in de mijnen en neemt zijn zwaar getraumatiseerde vrouw mee. Vittoriao blijft achter bij zijn tante in een armoedig huisje in een klein dorpje.

Fredo groeit op in Engeland. Nadat de Tweede Wereldoorlog is uitgebroken en Mussolini de kant van de nazi’s heeft gekozen, wordt Fredo’s vader met vele andere Italiaanse mannen als vijand beschouwd en opgepakt. Fredo weet te ontkomen en duikt onder op het platteland bij een jonge boerin. Daar raakt hij bevriend met de Italiaanse krijgsgevangene Luigi. Na de oorlog is Fredo alles en iedereen kwijt en neemt Luigi hem mee naar zijn dorp in Italië, waar zijn vrouw en zoontje Vittorio op hem wachten. Dat is in ieder geval de gedachte die Luigi jarenlang overeind heeft gehouden. En zo komen de twee verhalen bij elkaar en raken ze verwoven.

Els Beerten weet wederom zoveel emotie in een boek te leggen: zulke hartverscheurende dingen die gebeuren, en zulke mooie, echte mensen. Je gunt ze het beste. Verschillende, vaak troostrijke, levenswijsheden komen langs, uit de gedachtes van Fredo, of als hij denkt aan de wijsheden van zijn vader en soms van de meester van Vittorio. Nooit zijn ze opdringerig, maar meer juist om nogmaals te lezen, om over na te denken en om bij je te houden. “Misschien is doorgaan minder ingewikkeld dan we geneigd zijn te denken. Op een gegeven moment went het zo, dat we er niet meer bij stilstaan dat het leven haast niets anders is. En is dat gelukkig zijn. Niet meer beseffen dat we alweer doorgaan. Is gelukkig zijn veel minder spectaculair dan we denken.”

Ook in deze titel ligt weer een hele mooie levenswijsheid, de essentie: de rest van ons leven. Daar draait het om, en om de mensen die je daarbij om je heen hebt, met een oneindig lange arm om je heen en een lied van troost indien nodig. De rest van ons leven is voor jongeren vanaf ca. 15 jaar en volwassenen en staat op de Shortlist van de Thea Beckman Prijs 2023. 16 september wordt de winnaar bekend gemaakt.