Over (jeugd)boeken en (voor)leesplezier
Droomopa / Dolf Verroen ; met tekeningen van Charlotte Dematons
Dit mooie, dunne boekje begint met een illustratie van opa en kleinzoon Thomas in een gezellige, kleurige keuken. Opa zit aan de keukentafel, Thomas staat (zo kan hij er beter bij). Ze lachen en lijken bezig te zijn met een knutsel in elkaar te lijmen. Op de volgende pagina begint de tekst en in de tweede zin blijkt al dat opa onverwacht is overleden, terwijl kleinzoon bij opa en oma logeerde.
Lees verder
Dit wordt een blogstukje dat als het goed is in de loop van de tijd steeds meer linkjes gaat krijgen: ik moet namelijk nog bijna alle boeken lezen en heb er dus nog niet over veel geschreven. Ze stonden wel zo goed als allemaal op mijn nog-te-lezen-lijst, want over bijna allemaal had ik al veelbelovende dingen gehoord/gelezen. Hierbij de lijst met bekroningen die 19 jun 2019 bekend is gemaakt. Tijdens het Kinderboekenbal op 1 oktober (de inluiding van de Kinderboekenweek) zal bekend gemaakt worden welke Zilveren Griffel en welke Zilveren Penseel goud worden.
Lees verderLezen is voor losers! : hoe je lezen kunt volhouden zonder echt te lezen / bedacht door Arthur & Henry Bacon ; opgeschreven door Beth Bacon ; vertaling Studio Bos
Wie wordt nieuwsgierig van deze titel? De enthousiaste lezer of de leeshater? Ik in ieder geval. Dit boek zat deze week bij de nieuwe boeken en ik heb het in één ruk uitgelezen. Dat duurde hooguit een paar minuten. Met extreem weinig woorden per pagina, maar met veel grapjes, krijg je tips over hoe je kunt doen alsof je leest, terwijl je dat niet doet. Lees verder
Een voetbal voor de vrede : een waargebeurd verhaal / een verhaal van Géraldine Elschner ; geïllustreerd door Fabien Doulut ; Nederlandse tekst van [vertaling uit het Duits] Joukje Akveld
Echt een kerstverhaal, dit warme sfeervolle prentenboek uit 2015 voor kinderen vanaf een jaar of zeven. Het is bijna te mooi om waar te zijn, maar het is daadwerkelijk gebeurd: kerst 1914 gedurende de Eerste Wereldoorlog in de loopgraven: soldaten van beide zijden waren het vechten, de ellende, de modder en de kou beu en na wat vriendschappelijk heen en weer geroep en kerstgezang, werden er boompjes verlicht, kwamen soldaten uit beide kampen tevoorschijn uit de loopgraven en in het niemandsland kletsten ze, ruilden van alles en speelden een potje voetbal met elkaar. En als in een echt kerstverhaal ging het nog sneeuwen ook. Zoek je een beetje rond op internet, dan vind je er van alles over. Ik ben geen fan van voetbal, maar wat zou het mooi zijn als alle oorlogen zouden eindigen in een vriendschappelijk potje voetbal. Of kerstgezang, met elkaar proberen te praten over de geliefden die je mist, hoeden ruilen, wat dan ook. Maar hoe mooi en bijzonder dit moment van kerstvrede ook moet zijn geweest, het einde van de oorlog was het helaas niet: die kwam pas vier jaar later.
Toen ik / Joke van Leeuwen
Misschien ben ik er een beetje laat mee: het boek is van 2017 en heeft inmiddels een Zilveren Griffel gewonnen, dus wellicht hebben jullie er allang over gehoord en het (voor)gelezen. Het is in ieder geval een heerlijk Joke van Leeuwen boek. Grappig hoe zij haar eigen stijl heeft en er niets is wat daar op lijkt. Toen ik gaat over het jongetje Deef, over gebeurtenissen in zijn leven en gedachtes in zijn hoofd. Er gebeurt niets spectaculairs, behalve in zijn fantasie die af en toe op hol slaat. Maar juist de gewone dingen worden zo mooi beschreven, en zeker met de geweldige grappige tekeningen erbij, dat ik het hele boek met een glimlach op mijn gezicht heb gelezen, met uitzondering van de momenten dat ik hardop moest lachen.
In mijn boekenkast staat een versleten versie van Een huis met zeven kamers van Joke van Leeuwen, een van mijn lievelingsboeken uit mijn jeugd: zo vaak in gelezen. Van Toen ik kreeg ik af en toe dat gevoel weer, alsof ik terug was in het huis van vroeger.
Het einde van Toen ik is zo lief (geen happy end, maar een lief moment tussen Deef en zijn moeder) dat ik er bijna een foto van zou plaatsen hier. Maar lees het liever zelf, of lees het voor. Ik zeg alleen: Ik hoef even niks te moeten. Zo’n mooie zin, die moet ik onthouden. Eh …wil.
© 2024 Boekmama.nl
Thema gemaakt door Anders Noren — Boven ↑
Recente reacties