Over (jeugd)boeken en (voor)leesplezier
Nooit meer naar school / Rudie Verbunt
Toen ik deze titel bij het nieuwe boeken zag had het meteen mijn aandacht: Nooit meer naar school. Gaat het over thuiszitters? Ja! Heel fijn, want hoewel er enorm veel thuiszitters zijn – Nederland telt minstens 15.000 thuiszitters – was ik nog niet eerder een jeugdboek over dit onderwerp tegengekomen.
Lees verderDit boek houdt niet van kinderen / Christine Naumann-Villemin & Laurent Simon ; vertaling uit het Frans (vertaler is niet vermeld)
Een prentenboek met als ik-persoon een boek: betreffende boek staat al jarenlang in de kast, veilig en netjes ‘omringd door collega’s’. Totdat een moeder het uit de kast pakt en het aan haar zoontje geeft: ‘Draag het altijd met je mee, dan is het net alsof ik steeds dicht bij je ben.’ Kennelijk is deze mama vaak weg en heeft het jongetje het daar moeilijk mee. Hij zegt echter dat hij eigenlijk niet zo van lezen houdt. Daar is het boek wel blij om, want het boek houdt helemaal niet van gelezen worden, en al helemaal niet van kinderen.
Lees verderRose Blanche / Roberto Innocenti ; met tekst van Christophe Gallaz & Roberto Innocenti
Roberto Innocenti maakt prentenboeken met behoorlijk realistische illustraties voor grotere kinderen. Van het op Roodkapje gebaseerde Meisje in het rood en een Assepoester in Art Deco stijl tot verhalen over de Tweede Wereldoorlog, zoals het al wat oudere waargebeurde Erika’s verhaal over een Joodse moeder die haar baby uit de trein gooit en het nieuwe Rose Blanche. Nou ja … nieuw: oorspronkelijk uitgegeven in het Frans in 1985, en nu vertaald vanuit het Engels (vertaler is niet vermeld).
Lees verderJij geeft me vleugels / Pimm van Hest & Connie Snoek
Een klein vogeltje voelt zich eenzaam en verloren. Tot hij wordt opgetild door iets dat op een nestje lijkt: het blijken de handen te zijn van een vriendelijke vogelverschrikker die zich over het vogeltje ontfermt, er alle jaargetijden voor hem is en het vogeltje leert vliegen. Tot de vriendelijke vogelverschrikker ernstig op de vingers getikt wordt door een eng uitziende vogelverschrikker die hem opdraagt te doen wat hij moet doen. De vriendelijke vogelverschrikker neemt zijn taak weer op zich en de ongelukkigheid straalt er vanaf. Maar wie goed doet, goed ontmoet.
Kijk naar boven! / Jung Jin-ho ; vertaling uit het Engels
Dit prentenboek, dat bijna geheel zwart/wit is, begint met een auto-ongeluk waarbij meisje Miki haar benen bezeerd en per ambulance wordt afgevoerd (in 5 piepkleine niet dramatische illustraties: auto, boem, rollende band, ambulance, benen op brancard). Miki belandt in het ziekenhuis, in een rolstoel (tijdelijk of blijvend is onduidelijk) en kijkt vanaf het ziekenhuisbalkon (of is het balkon van haar eigen huis?) naar beneden. Ze ziet piepkleine mensen op een plein van bovenaf. Dat geeft een gek perspectief: ‘het lijken net mieren’. Ze kijkt en kijkt, maar niemand ziet haar. Totdat ze roept: ‘Hela, ik ben hier!’. Een jongetje kijkt. Miki en hij roepen naar elkaar. Het jongetje begrijpt haar perspectief en gaat op het plein liggen zodat zij hem helemaal kan zien. Andere mensen vragen waarom hij dat doet en gaan vervolgens ook liggen. Een fietser komt er bij liggen, een persoon met hond (die ook gaat liggen) en een stelletje doet liggend een dans. Het meisje op het balkon was steeds nauwelijks in beeld op de illustraties: je zag vooral wat haar. Maar nu iedereen voor haar is gaan liggen, zie je meer: een hele brede glimlach. Op de laatste pagina is het balkon leeg. Waar is Miki? Het plein heeft inmiddels een beetje kleur gekregen (o.a. lieflijke roze bloesem aan de bomen) en als je goed kijkt zie je een rolstoel staan, naast een bankje. En op dat bankje zitten een jongetje, en een meisje: het jongetje dat naar boven keek en Miki.
Wat een bijzonder boek! Kijken vanuit een heel ander perspectief, mooie illustraties waar je toch even goed naar moet kijken, het hoopvolle eind voor het eenzame kind. Ik vroeg me af hoe de voorleeskinderen het boek zouden vinden, of het niet te bijzonder was en of ze de zwart/wit-illustraties wel zouden waarderen. Maar ze gingen heel enthousiast in het verhaal mee, we hebben van alles bekeken en benoemd en ze vonden het einde ook heel mooi. Een boek dat denk ik niet direct gepakt zal worden in de bibliotheek, maar dat zeker de moeite waard is!
Vertaald vanuit het Engels (vertaler is niet vermeld), oorspronkelijke uitgever: Seoel : Hyeonamsa Publishing Co., Ltd. Ik ben nooit in Seoel geweest, maar wellicht verklaart de oorspronkelijke plek van uitgave dat iedereen in het boek zwart steil haar heeft.
© 2024 Boekmama.nl
Thema gemaakt door Anders Noren — Boven ↑
Recente reacties