Over (jeugd)boeken en (voor)leesplezier

Tag: Aleid van Eekelen-Benders (Pagina 2 van 2)

Aleid van Eekelen-Benders: een parelvertaler

Aleid van Eekelen-Benders: even niet over een boek, maar over een vertaler (en acht boeken)

Ik moet eerlijk bekennen dat ik boeken bijna altijd in het Nederlands lees en er onbewust van uit ga dat het wel snor zit met de vertaling. En daar dus verder ook niet over nadenk en me nooit echt verdiept heb in vertalers. Met uitzondering van opmerkelijk goedlopende prentenboeken op rijm (‘Even spieken wie dat zo mooi gedaan heeft’ en eigenlijk zijn dat altijd Bette Westera en Edward van de Vendel). Maar al die leesboeken voor grotere kinderen, jongeren en volwassenen: ik stond er niet bij stil.

Tot Aleid van Eekelen-Benders reageerde op een stukje dat ik op dit blog geplaatst heb over ‘De schaduw van mijn broer’ en ik dacht ‘Is dat niet de vertaler van John Green?’. Toen ik haar opzocht in de catalogus van mijn bibliotheek, kwam ik tot de ontdekking dat ze nog veel meer prachtige boeken heeft vertaald waarvan ik er tot nu toe acht heb gelezen. Over bijna allemaal heb ik ooit iets geschreven (op mijn persoonlijke Facebook-pagina en in een boeken-aanraad-Whats-app-groepje) en bijna allemaal heb ik ze aangeraden aan lezers in de bibliotheek waar ik werk.

Ik zal vanaf nu mijn best doen om wat beter op vertalers te letten, want zonder fantastische schrijvers geen mooie boeken en zonder fantastische vertalers …. zouden we alsnog heel veel mooie boeken missen.

Ik zal ze allemaal kort bespreken en sommige van deze titels heb ik ook best wel een tijd geleden gelezen, maar bij deze: acht hele mooie boeken, vertaald door Aleid van Eekelen-Benders:

Lees verder

De schaduw van mijn broer

De schaduw van mijn broer / Tom Avery ; illustraties Kate Grove ; vertaling [uit het Engels]: Aleid van Eekelen-Benders

Kaia heeft een jaar geleden haar broer verloren. En sinds die verschrikkelijke gebeurtenis voelt ze zich ‘bevroren’.  En met haar broer is ze ook haar moeder verloren: een vrolijke lieve moeder is veranderd in een vrouw met een flink drankprobleem. Kaia moet haar regelmatig van de grond rapen (soms uit haar eigen braaksel), treft soms een hysterisch huilende moeder thuis die het servies aan diggelen smijt. Gepraat en gelachen wordt er niet meer. Kaia is alleen met haar moeder: er is geen vader, geen broers of zussen. Haar vriendinnen op school hebben haar in de steek gelaten, niemand mag haar: ze wordt gepest, ze vinden haar een freak. De lezer ziet echter dat, hoewel er een paar hele nare meisjes zijn, de andere kinderen hier niet in mee gaan. En dat er een aantal kinderen zijn die haar niet buitensluiten en zelfs voorzichtig toenadering zoeken. Als er op een dag een nieuwe, wilde, vreemde,  zwijgende jongen bij Kaia in de klas komt, begint ze langzaam te ontdooien. Dat de jongen niet wordt voorgesteld aan de klas, nooit een woord zegt, geen naam lijkt te hebben en hele rare dingen doet zonder dat iemand daar op reageert, doet wel ernstig vermoeden dat deze nieuwe vriend van Kaia een denkbeeldige is. Ach, als het helpt, is daar dan wat mis mee? Maar makkelijk is het niet: ‘Mijn broer werpt een lange schaduw; ontdooien kost veel tijd’. Zowel moeder als dochter beginnen langzaam op te krabbelen en elkaar en zichzelf terug te vinden. Ook krijgt Kaia steeds meer oog voor de vrienden die eigenlijk al voorzichtig achter haar leken te staan. Keerpunt is een hele bijzondere boekbespreking die Kaia voor de klas houdt en waarbij ze eindelijk haar mond open doet en haar hart open zet. Ik moest er een traantje bij wegpinken.

Hoewel dit allemaal heel zwaar klinkt, is het boek op zo’n manier geschreven dat je er met gemak doorheen vliegt. Een ontroerend boek over rouwverwerking, hoop en opkrabbelen. Met illustraties in grijstinten van ijskristallen, kinderen en vooral bomen en blaadjes. Haar boekbespreking ging dan ook over ‘Bomen in Groot-Brittannië – Een geïllustreerde gids’. 

Nieuwere berichten »

© 2024 Boekmama.nl

Thema gemaakt door Anders NorenBoven ↑