Nicolas en de verdwijning van de wereld : roman / Anne Eekhout

We zitten midden in de tweede golf van de Coronacrisis. Het is geen makkelijke tijd en iedereen reageert er op een andere manier op. Sommigen door juist veel rekening te houden met anderen en ieders veiligheid, anderen met boosheid omdat ze zich door de maatregelen in hun vrijheid beperkt voelen. Maar iedereen weet: dit gaat voorbij. We weten alleen niet hoelang het gaat duren. Maar wat als er een wereldwijd probleem is dat niet overgaat, en dat het einde van de wereld zal betekenen?

Persconferentie

Nicolas is acht jaar als de minister president in een ingelaste persconferentie op tv vertelt dat er een zwart gat op de aarde afkomt dat zeer waarschijnlijk de aarde zal raken en vernietigen. Vanaf dat moment begint het leven voor iedereen flink te veranderen. Waar eerst de mensen, de school, het werk op een soort apathische manier doorgaan, houden op een gegeven moment gewoon een heleboel dingen op. Mensen doen het niet meer, met alle gevolgen van dien.

Afwezig

Nicolas ouders zijn behoorlijk afwezig: zijn vader doet zijn best, maar is veel bezig met zijn werk in het ziekenhuis. Later is hij sowieso vaak en langer weg op zoek naar eten voor zijn gezin. De zwangere moeder van Nicolas die sowieso al weinig oog voor Nicolas had, kan hem geen enkele troost of afleiding bieden. En ook zij is nogal afwezig: of ze is er totaal niet bij met haar hoofd, of ze is er echt niet, zonder Nicolas maar te laten weten wat ze gaat doen en wanneer ze terug komt.

Superheld

In een wereld die steeds akeliger en duisterder wordt put Nicolas troost uit zijn geliefde stripserie over superheld De Adelaar. Zo pept hij zichzelf op om iets heel moeilijks te doen door te denken aan wat De Adelaar altijd tegen zijn pupil zei: ‘Er is altijd hoop. Je kunt altijd je best doen. Doe goed voor anderen. Je hoeft het niet te durven, je hoeft het alleen maar te doen.’ Helaas haalt de aan zijn lot overgelaten Nicolas ook minder geslaagde ideeën uit zijn lievelingsstrip: hij heeft een plan bedacht om de wereld te redden door net als De Adelaar een superheld te worden. Hiervoor heeft hij een erg zorgwekkende en gevaarlijk plan over hoe hij dat wil bereiken.

Lichtpuntjes

Lichtpuntjes in dit donkere boek zijn het lieve, zorgzame karakter van Nicolas zelf, zijn vriendelijke overbuurmeisje/oppas Katja, Mevrouw Sun van de Chinese winkel en zijn juf Helga die in een commune gaat wonen die er wel heel onrealistisch optimistische ideeën op na houdt.

Beste Boek voor Jongeren

Nicolas en de verdwijning van de wereld heeft onlangs de prijs Beste Boek voor Jongeren gewonnen. Ik vond het zelf een razend interessant boek en een enorme opslokker die je ook erg doet bezig houden met de vraag: stel dat … hoe zou het dan echt gaan? Dit is wellicht wel de duisterste versie van wat zou kunnen gebeuren als de dagen van de aarde geteld zijn, maar toch zegt een stemmetje: het zou zo kunnen gaan. Geen boek voor mensen die wat meer hoop, licht en troost willen. Voor wie wel van een duister boek houdt, is dit zeker een aanrader: voor volwassenen en jongeren vanaf ca. 15 jaar.

Doorleestips

Hetzelfde thema kwam ik eerder tegen in We keken allemaal op van Tommy Wallach (vertaald uit het Engels door Aimée Warmerdam) waarin er een komeet op de aarde afkomt met zevenenzestig procent kans dat deze de aarde zal raken. Het verhaal wordt vertelt vanuit vier 18-jarigen die nog snel hun dromen willen najagen. Qua duisterheid moest ik denken aan Bunkerdagboek van Kevin Brooks (vertaald uit het Engels door Jenny de Jonge) waarin een 16-jarige jongen met vijf anderen wordt ontvoerd en in een bunker gezet, zonder ook maar ooit de ontvoerder te zien of te weten waarom.