Gelukkig en blij : gedichten / Edward van de Vendel ; met illustraties van Martijn van der Linden

Gelukkig en blij heb ik laatst cadeau gegeven aan iemand die geen cadeau hoefde, maar ‘een goed humeur’ meebrengen genoeg vond (en van mooie jeugdboeken houdt). Ik vond dit een schot voor open doel. Zelf had ik het nog niet gelezen, maar Edward van de Vendel + Martijn van der Linden + iedereen is lyrisch + shortlist de Boon voor kinder- en jeugdliteratuur + Zilveren Griffel: dat moet toch hoe dan ook geweldig zijn.

Vier jaar na de fantastische dichtbundel Wat je moet doen als je over een Nijlpaard struikelt met gedichten van Edward van de Vendel en illustraties van Martijn van der Linden (ik zet nog net geen hartjes achter hun naam) was daar Gelukkig en blij: gedichten over een aantal dieren op een boerderij.

Het is een kleine boerderij, en we leren alle dieren kennen: de boevige rode katers Hannes en Hassan (waarbij er continu verwarring is over wie nou wie is), de tevreden ezeltjes, schildpad J.J. van der Vlies die met zijn levendige fantasie heel ver kan reizen, koe Gouden Roos die dood is, dwergkonijntje en goudvis die iedere keer weer een ander uiterlijk en andere bizarre/hilarische naam hebben, de (niet meer) lachende tuinkabouter, ezel Aquamarijn die het moeilijk heeft met zijn anders zijn, en het liefdevolle en intens gelukkige mamavarken en haar biggetjes.

Allemaal komen ze vaker langs. Ook de jaargetijden hebben hun eigen gedicht. En ook twee schitterende ‘Wat moet je met ….’ die als je de illustraties bekijkt gewoon over de dieren gaan, maar eigenlijk enorm maatschappelijk zijn, een wijze raad, een hart onder de riem. Je kan het opvatten zoals je zelf wil. De gedichten zijn geweldig, mooi, heel lief en geestig. Ik wil langs bij die dieren. Ze zijn zo leuk!

Ik wil daar ook wandelen in die omgeving, want de illustraties zijn ook al schitterend. Het lieflijke boerderijtje met de grote schuur met vervallen dak, het landschap eromheen – in alle jaargetijden zo mooi, de dieren – zo echt, maar toch met menselijke gevoelens op de koppies. En er zit zoveel grappigs in. En ondertussen wordt door de gedichten heen op de achtergrond het vervallen dak gerenoveerd. En met het nieuwe dak is alles compleet: gelukkig en blij.

Wat is dit boek mooi! Het zijn geen losse gedichten. Tekst en illustraties, het hele boek, is één geheel. Ik heb ervan genoten, ik heb erom gelachen (ook hardop in de trein), ik moest er soms van slikken en ik ben er ook heel erg van gesmolten. Het is nog veel mooier dan ik dacht dat het was.