Farwest / Peter Elliott & Kitty Crowther ; vertaald [uit het Frans] door Siska Goeminne

Een nieuw prentenboek geïllustreerd door de Belgische Kitty Crowther, die in 2010 de Astrid Lindgren Memorial Award (ALMA) won voor haar oeuvre. Haar geweldige potloodstijl is duidelijk herkenbaar. De tekst (op rijm) is dit keer van een ander: de eveneens Belgische Peter Elliott die Franstalige boeken maakt die niet of nauwelijks (ik kan in de gauwigheid in ieder geval niets vinden) in het Nederlands zijn vertaald.

Opgestaan is plaats vergaan

Farwest speelt, jawel, in het Wilde Westen en gaat over een (naamloze) cowboy. De cowboy gaat voor het eerst op jacht en zegt zijn huisgenoten Jeff en Jim gedag. Het plan is een buffel te schieten, maar hij komt thuis met een konijn. Maar helaas – opgestaan is plaats vergaan – zijn plek is ingenomen door een vreemdeling: Koko (met een extreem groot geel ovaal hoofd, maar dat terzijde). De cowboy mag wel plaats nemen op het krukje vinden zijn huisgenoten. Koko pikt wel meer in: het paard van de cowboy, zijn bed, zijn pyjama (die overduidelijk veel te klein is) en hij probeert zelfs een afspraakje te maken met de vriendin van de cowboy.

Bonte groep

De cowboy legt zich erbij neer, want Koko is ook wel een toffe peer: gezellig aanwezig en steekt zijn handen uit de mouwen in de huishouding. Maar als Koko een keer op jacht gaat, vindt ook hij bij terugkomst een ander op zijn plek: Rosa. En hetzelfde overkomt ook haar en zo gaat het even flink door: een opsomming van wie wie vervangt volgt en uiteindelijk staat de ranche vol met een enorm grote en bonte groep mensen (en hier en daar een dier).

Moraal

‘De moraal is openstaan voor de medemens’, aldus de aanschafinformatie. Ik kan me hier niet helemaal in vinden: volgens mij is iemand je stoel, plek in huis, bed, pyjama en vriendin laten inpikken niet openstaan voor de medemens, maar eerder over je heen laten walsen door een medemens. En als je naar de laatste illustratie (met uitklapplaat, anders past niet iedereen erop) kijkt, lijkt het wel een groot feest. Zo’n feest dat je heel gezellig vind, maar ook heel druk en dat je blij bent als iedereen uiteindelijk weer weg is. Al die gezellige visite wil je volgens mij niet voor altijd in je huis hebben. Maar wellicht zie ik het wel helemaal verkeerd: misschien gaat het juist over Amerika dat een smeltkroes van nationaliteiten is en over plek maken en vredig met elkaar samenleven.

Niet in ieder boek hoeft een moraal te zitten of een moraal in gezocht te worden: iedereen mag het boek op zijn eigen manier beleven. Voor mij was het een grappig verhaal, met eveneens grappige (en ook hele mooie) illustraties.