De wens / Mượn Thi Văn ; met illustraties van Victo Ngai ; vertaald [uit het Engels] door Hans en Monique Hagen

Dit prentenboek trok meteen mijn aandacht toen ik het zag: een prachtige sterrenhemel, boven een wat mistige zee, met daarop een bootje. Een veel te vol bootje, met in elkaar gedoken mensen. Een klein meisje is juist naar buiten gericht. Met grote ogen kijkt ze ons aan. Er is een hoop te wensen.

Met heel weinig woorden, als een kort gedicht, wordt het verhaal verteld van een klein meisje dat moet vluchten. Samen met haar (waarschijnlijk) moeder, broertje en de baby. Niet alleen laten ze hun huis en hun land achter, maar ook opa, zussen of tantes, de gedenkplek voor oma en de hond.

De illustraties zijn schitterend en vertellen ons nog veel meer. Over de dromen, het verdriet van het afscheid, het missen, de woeste zee, de verzengende zon. Maar ook de details, zoals het baby’tje dat nog heerlijk in bed ligt, terwijl de boel al is ingepakt, de jassen worden aangetrokken. De droom had langer willen duren. Je weet dat dat arme schaapje er zo ook aan zal moeten geloven. Maar wat je ook ziet is heel veel liefde en zorgzaamheid.

Het is moeilijk om dit boek niet met een brok in de keel te lezen. Vooral omdat je weet dat dit het verhaal van zo ontzettend veel mensen is. Lees vooral ook het nawoord van de schrijver (zelf als kind gevlucht met gezin uit Vietnam) en dat van de illustrator. Naar aanleiding van de woorden van de illustrator heb ik de tekst (hele mooie vertaling door Hans en Monique Hagen) nog een keer los gelezen. Zeker de moeite waard om dat ook nog even rustig te doen.

Wat een prachtig boek over vluchtelingen, over het achterlaten, de gevaarlijke reis, het verlies en over hun hoop, hun wensen. In deze tijd van steeds meer vreemdelingenhaat en -angst, ‘het strengste asielbeleid ooit’ en toenemend gebrek aan empathie is dit een extra belangrijk boek. Het is geen vrolijk boek (maar we hoeven ook niet altijd grappen over billen of poep), maar zo aangrijpend, en lief en warm ook. En een boek als dit maakt de wereld een beetje mooier. Het heeft vorig jaar dan ook de de Deutsche Jugendliteraturpreis gewonnen. Om voor te lezen of samen te lezen, en om over te praten met kinderen vanaf ca. 5 jaar.