Over (jeugd)boeken en (voor)leesplezier

Tag: Jan Jutte

Tekenaars

Tekenaars : kinderboekenillustratoren geportretteerd / [tekst Joukje Akveld ; fotogr. Amber Beckers]

Toen ik een tijdje geleden vriend werd van IBBY-Nederland (de nationale sectie van de International Board on Books for Young People) kreeg ik dit boek cadeau: over de levens en ontwikkeling van negentien Nederlandse illustratiegrootheden uit de kinderboekenwereld (op een lijstje van achttien, want Ingrid en Dieter Schubert zijn een twee-eenheid).

Lees verder

Maksie

Maksie / Mathilde Stein ; met tekeningen van Jan Jutte

Ik ben niet bepaald een hondenfan, maar fictieve honden vind ik een heel ander verhaal. En hier is een nieuwe fictieve hond. Of zeg maar hondje, want Maksie is nogal mini. Hij stinkt niet, hij kwijlt niet en Jan Jutte heeft er werkelijk iets allerschattigst van gemaakt.

Lees verder

Applaus voor mijn vinger

Applaus voor mijn vinger / Erik van Os ; met illustraties van Jan Jutte

Op deze kaftafbeelding zie je het al, maar op het exemplaar dat ik in handen had zat de prijs nog niet verwerkt (wel de sticker Getipt door De Grote Vriendelijke Podcast die ik er zelf op heb geplakt). Ik moest het even opzoeken: had deze dichtbundel voor pubers nu een Zilveren Griffel of Zilveren Penseel gewonnen? Het had volgens mij allebei gekund. Maar het was dus een Zilveren Griffel, voor de tekst.

Lees verder

Maximiliaan Modderman geeft een feestje

Maximiliaan Modderman geeft een feestje / Joukje Akveld ; met illustraties van Jan Jutte

Maximiliaan is een klein mannetje met brilletje, keurige scheiding en matrozenpakje en -hoedje. Hij geeft een feestje voor zijn ‘beestjes’ (waarvan sommige even groot zijn als Maximiliaan zelf): een aap met een broek, een vogel met een hoedje en een truitje, iets dat het midden houdt tussen een blauwe krokodil en een leguaan en eh … een lang dun ding met pootjes en een soort mondriaanpatroon.

Lees verder

Tijger

Tijger / Jan Jutte

Oudere dame Josefien wandelt in een besneeuwd bos en loopt daar een tijger tegen het lijf. Als vanzelf kroelt ze hem door zijn vacht, maar gelukkig lijkt hij niet gevaarlijk: hij geeft haar kopjes. Het bos ligt aan de rand van een stad (die op Amsterdam lijkt op de illustraties) en Josefien neemt de tijger, die ze Tijger noemt, mee naar huis.

Lees verder

© 2024 Boekmama.nl

Thema gemaakt door Anders NorenBoven ↑