Het is ROOD en ROND… / Jan Jutte
Iedere week bekijk ik de nieuwe boeken, en reserveer een paar van de peuterprentenboekjes voor het voorlezen. Sommige boeken vind ik stom, te veel tekst hebben of te klef. Die hoef ik niet. Het overgrote deel is prima, maar zelden zit er wat tussen waar ik direct ‘whoehoe!’ heel blij van word. Maar hier is er wel zo een: ik had al veel plezier bij het voorbereiden en echt zin om deze voor te lezen.
Waarom? Sowieso omdat het boek van Jan Jutte is, en van Jan Juttes werk word ik al blij sinds ik in 1997 stage ging lopen op een jeugdafdeling. En omdat het boek er heerlijk fris en origineel uitziet: totaal wat anders dan de meeste boeken voor peuters. Bovendien heeft het een interactief aspect: er moet geraden worden wat er rood en rond is. Wat ook weer eens wat anders is dan welk dier is het of welke kleur.
Iedere illustratie beslaat twee pagina’s. En in iedere illustraties is een onderdeel dat rood en rond is en dat geraden kan worden (balletje, bes, ballon, bolletje wol, hoofd, bal, lolly, knoop, kraal, mond, buik, oog, trommel, kop, neus, oog, wiel, roos, stoplicht, gewicht, voetbal, wang, pluim, zon). Het kan aan mij liggen, maar ergens zie ik er een ietwat ontspoorde alfabetische volgorde in.
Alle illustraties zijn een kunstwerk op zich, en niet alleen dat: zelfs de woorden, in verschillende lettertypes, kleuren en stijlen zijn prachtig. Net zoals bij de dichtbundel Applaus voor mijn vinger voor welke Jan Jutte de illustraties verzorgde (met tekst van Erik van Os), lijkt dit boek vol van verwijzingen naar kunststromingen en kunstenaars. Maar plaatsen kon ik het weer allemaal niet zo best. En daarom heb ik de kunsthulplijn in Berlijn gebeld.
En zo kwamen we tot Kandinsky, Paul Klee, Tingely, de schreeuw van Munch, Jean Dubuffet, Hopper. Maar ook mogelijk intro’s van James Bond, jaren ‘60, Monty Python, oude cartoons. En de dikke operazangeresduif (met rode kraal aan haar halsketting) deed mijn man en mij aan Bianca Castafiore denken: de operazangeres uit Kuifje, bekend van haar nummer ‘Ik lach bij het zien van mijn schoonheid in dees’ spiegel’. Googlen op deze kunstenaars en personages versterkte het ook nog eens. Zo blijkt Paul Klee zelfs veel rode bollen in zijn werk te hebben en heeft de neus van Bianca Castafiore dezelfde vorm als de snavel van de zingende duif.
Maar niet geheel onbelangrijk: wat vonden de kinderen? Grappig genoeg (ik heb altijd vijf boeken bij het voorlezen en laat de kinderen de volgorde kiezen) koos peuter H., die onlangs drie jaar is geworden, direct en zonder enige twijfel dit boek. Een goed begin. Het idee van raden wat rood en rond is, bleek best moeilijk voor peuters. Alleen één jongetje begreep het idee en riep regelmatig wat rond en rood was. Bij de anderen was het meer: ‘Het is rood en rond. Het is een ……’ ‘Een olifant!’ ‘Heel goed! Het is een olifant op een grote rode, ronde bal’. Er viel een hoop te zien en te benoemen, en bij peuters kun je hetzelfde boek niet vaak genoeg voorlezen. De bedoeling komt dan later wel. Lol hadden we sowieso met het boek.
Mijn eigen favoriet is de prent met drie matrozen, die met ontblote bovenlijven en een matrozenpet met rode, ronde PLUIM de polonaise dansen. Op hun bovenarmen hebben ze tatoeages en op hun torso’s hebben ze een grote gedeelde tatoe van een zeemeermin, die doorloopt over hun drie lijven. De voorste matroos heeft een krokodillenmasker(‘Ensor‘, aldus de kunsthulplijn. Verhip! Dat had ik zelf moeten bedenken: we zijn onlangs naar een grote Ensor tentoonstelling geweest).
Dit bijzondere, originele en kunstzinnige prentenboek is heerlijk om voor te lezen aan peuters en kleuters vanaf ca. 3 jaar. Maar ook ontzettend leuk om te gebruiken voor kunstprojecten met wat oudere kinderen.
Geef een reactie