De bibliothecaris sterft uit: en daar hebben de bibliotheken (ook) schuld aan.
Deze keer even geen enthousiast stukje over boeken, maar een gefrustreerd stukje over bibliotheken. Excuus daarvoor.
Laatst was er in het nieuws dat bibliothecaris de meest verouderde beroepsgroep is. Met mijn vierenveertig jaar ben ik een bijzonder jonge bibliothecaris.
Dat de bibliothecaris uitsterft komt enerzijds omdat de opleiding is afgeschaft en anderzijds omdat er weinig aantrekkelijke banen geboden worden in bibliotheken (laag salaris, oproepcontractjes of vrijwilligerswerk).
Wie bij een bibliotheek wil werken heeft een rijke partner nodig, of een andere baan ernaast.
Ouderwets
Nu is het ook zo er dat tegenwoordig managers in bibliotheken werken die niets met bibliotheken, boeken, leesplezier of laaggeletterdheid hebben. Allemaal ouderwets. Het gaat om coole activiteiten en targets. Wat ze niet lijken te beseffen is dat de klanten op de vloer met moeilijke, pijnlijke en ingewikkelde vragen geholpen willen worden. Dat er hele goeie medewerkers nodig zijn met verstand van het vak, de zoeksystemen en de collectie.
Gisteren zat ik aan tafel met het management van een hele grote bibliotheek voor een tweede sollicitatiegesprek over een functie op de centrale. Ze zochten drie bibliotheekmedewerkers en de kans is groot dat ik de enige solliciterende bibliothecaris was, afgezien van één interne sollicitatie.
Ik voldeed aan alle eisen van de vacature, ben ontzettend enthousiast over mijn werk en heb vooral heel veel verstand en titelkennis van jeugdboeken. En gezien de erbarmelijke staat waarin hun jeugdafdeling al jaren verkeert zouden ze mij goed kunnen gebruiken.
Vernieuwend
Maar helaas: ik ben afgewezen omdat ik niet ‘vernieuwend’ genoeg ben. Iets waar totaal niet om gevraagd werd in de vacature. Ik heb overigens geen idee wat ze ermee bedoelen. Ik vermoed dat ze me ‘ouderwets’ vonden. Een van de managers heeft namelijk letterlijk gezegd dat boeken ouderwets zijn en dat ze veel meer gaan inzetten op activiteiten.
Wat ontzettend jammer is als je denkt aan al die kinderen met een taalachterstand, leesproblemen en gebrek aan leesenthousiasme. Maar gelukkig kunnen die wel allemaal leuke activiteiten komen doen, zoals 3D-printen. Moeten ze echter wel wat geld meenemen, want het lidmaatschap is dan wel gratis maar activiteiten niet!
Mocht iemand een plek weten waar ze wel zitten te wachten op een superenthousiaste (jeugd)bibliothecaris met grote jeugdcollectie/titelkennis en er ook nog voor willen betalen, laat het me weten!
En verder hopen ik en vele (meestal oudere) collegae op betere tijden, niet alleen voor ons, maar vooral voor de maatschappij. Want wat is nu een bibliotheek die geen bibliothecarissen heeft én niet om boeken geeft? Een activiteitenhuis met hier en daar een boekenkast.
Wat een triestheid: liever activiteiten dan boeken in de bibliotheek…
Veel bibliotheken gaan die kant op 🙁 En het staat haaks op waar de Raad voor Cultuur toevallig gisteren mee kwam: http://www.bibliotheekblad.nl/nieuws/uitgelicht/bericht/1000008492
Doet me denken aan een liedje van Spinvis waarbij ik altijd de tekst anders hoor dan hoort…. “Gooi een steen door de ruit… Zo hard als je kunt”
Wat ontzettend jammer voor iedereen. Maar nog meer voor jou
Dank je wel 🙂 Niet alles is jammer: meerdere collegae zijn blij dat ik niet wegga en ik ben ook blij dat ik niet bij hen weg ga, en niet bij de vele fijne bibliotheekbezoekers, de voorleeskindjes en bij ‘mijn’ jeugdafdeling.
Ik heb als afwijzing bij een sollicitatie echt van de directeur te horen gekregen dat er ivm de vernieuwingen, mensen buiten de branche worden gezocht.
Ik vrees dat ik hier inmiddels niet eens meer verbaasd over ben, wel verontwaardigd. Een hele kwalijke ontwikkeling. Sommige beroepen verouderen en dat zal hard zijn voor degenen die dat vak uitoefenen. Maar dit vak zal altijd moeten blijven bestaan: mensen zullen altijd allerlei vragen hebben en op zoek zijn naar informatie en daar hulp bij nodig hebben. Dat mensen het tegenwoordig zelf wel kunnen is onzin. Dat merk je niet alleen aan de vragen op de vloer, maar ook aan de cijfers over ontlezing, taalachterstand en de groep mensen die steeds verder buiten de boot valt i.v.m. digitaal niet (zo snel) mee kunnen komen.
Ik ben een schoolmediathecaris en ik merk dat ik keihard nodig ben als het me lukt om ontwikkelingen op het gebied van de digitale transitie die nu gaande is te duiden voor leerlingen en vooral ook voor de school waar ik werk. Als je literatuur bijhoud over hoe de samenleving verandert onder invloed van media en technologie, dan bn je goud waard oor scholden/bibliotheken op zoek naar ideeen voor beleid en voor bezoekers op zoek naar een onderwerp voor een spreekbeurt, bijvoorbeeld.
Absoluut! De bibliothecaris is heel hard nodig: niet omdat we dat zelf vinden, maar omdat je dat elke dag merkt aan de mensen die je helpt.