Over (jeugd)boeken en (voor)leesplezier
Coco kan het! / Loes Riphagen
De dag is aangebroken dat klein vogeltje Coco voor het eerst mag gaan vliegen. Maar Coco durft niet. Ze weegt de voor- en nadelen tegen elkaar af: samen met vriendjes mooie vormen vliegen tegen heel hard op de grond kunnen vallen, eten wat ze zelf wil tegen de gevaren daar beneden.
Lees verder
Soms zijn er van die vragen die je bijblijven. Zo kwam er eens dame in de bibliotheek – ik weet niet meer hoe ze bij me was gekomen (doorverwezen door collega, was ze op mij afgestapt, was ik op haar afgestapt?) – met een gevoelige hulpvraag. Ze vertelde dat haar dochter op korte termijn zou sterven aan kanker en dat zij, samen met de andere oma, verder voor het kindje van haar dochter zou gaan zorgen: een peutermeisje. Nu zocht ze boeken om aan het meisje duidelijk te maken dat haar mama dood zou gaan. Hoe verdrietig ook (het is me ternauwernood gelukt om deze vrouw te helpen zonder te gaan huilen), ik was heel erg blij dat ík op dat moment dienst had én dat het redelijk rustig was in de bibliotheek. Want deze vraag vergde collectiekennis en tijd (er zijn vooral heel veel boeken voor jongere kinderen over huisdieren die dood gaan en grootouders, dat eerste was onhandig, het tweede zeer ongewenst). Uiteindelijk hebben we een en ander gevonden voor haar bij de prentenboeken thema dood en bij de informatieve boeken over afscheid en rouwverwerking.
Lees verderDit boek houdt niet van kinderen / Christine Naumann-Villemin & Laurent Simon ; vertaling uit het Frans (vertaler is niet vermeld)
Een prentenboek met als ik-persoon een boek: betreffende boek staat al jarenlang in de kast, veilig en netjes ‘omringd door collega’s’. Totdat een moeder het uit de kast pakt en het aan haar zoontje geeft: ‘Draag het altijd met je mee, dan is het net alsof ik steeds dicht bij je ben.’ Kennelijk is deze mama vaak weg en heeft het jongetje het daar moeilijk mee. Hij zegt echter dat hij eigenlijk niet zo van lezen houdt. Daar is het boek wel blij om, want het boek houdt helemaal niet van gelezen worden, en al helemaal niet van kinderen.
Lees verder
Precies 10 jaar geleden, in 2010, werd ik genomineerd voor Bibliothecaris van het jaar, categorie Midden-Nederland.
Mocht je nou denken ‘Dat verzint ze!’, dan kan ik je zeggen’: dat heb ik zeker niet verzonnen. Mijn man had dat verzonnen.
De laatste helden op aarde / Max Brallier & Douglas Holgate ; vertaling [uit het Engels]: Marcel van Driel
Dertienjarige Jack Sullivan is een weesjongen die sinds een jaar bij zijn zoveelste pleeggezin woont. Geen erg liefdevol gezin, en op school is hij een wat onpopulaire nerd. Met gelukkig wel, voor het eerst in zijn leven, een echte vriend. Dit was echter de situatie voordat het boek begint. Het boek begint op de tweeënveertigste dag van …
Mijn oudste zoon loopt langs, leest mijn scherm en vult in “Corona?”. “Eh nee”, zeg ik: “de tweeënveertigste dag van ‘TOTALE MONSTER-ZOMBIE-CHAOS’.”
© 2024 Boekmama.nl
Thema gemaakt door Anders Noren — Boven ↑
Recente reacties