Tijdfixers / Davide Morosinotto ; vertaald [uit het Italiaan] door Pieter van der Drift en Manon Smits

Keuzestress! Dit is een ingewikkeld boek voor eeuwige twijfelaars, want aan het begin van het boek moet je kiezen of je het chronologisch gaat lezen of met sprongen heen en weer door de tijd. Ik koos voor dat laatste (leek me spannender), maar de eerste twee hoofdstukken van die volgorde pakten me niet. Het derde hoofdstuk (tevens chronologisch de eerste) greep me wel. Wat nu? Toch maar alsnog chronologisch lezen? Of verder met de tijdsprongen?

De jongvolwassen Mirella is een tijdfixer: ze werkt voor een extreem geheime militaire organisatie die aanslagen en ongelukken ongedaan maakt door tijdfixers tot 24 uur voor de ramp terug te sturen in de tijd en ze daar, door minieme handelingen te verrichten, de gebeurtenissen af te wenden. Zo heeft ze een keer haar veter op de weg gestrikt, waardoor een automobilist vertraging opliep en niet meer het enorme ongeluk kon veroorzaken dat hij veroorzaakt had.

Net als bij de chrononauten van Dirk Weber is het tijdreizen lichamelijk niet ongevaarlijk, maar wel op een andere manier. Wanneer de missie van een tijdfixer mislukt, moet de tijdfixer terug tot het wel slaagt. Hoe vaker iemand terug wordt gestuurd, hoe groter de aanslag op het lichaam. In de Squad gaat dan ook een veelzeggend rijmpje rond: Een is niet fijn – Twee is nog meer pijn – Drie is ziekenhuis – en vier is… nooit meer thuis.

Hoewel Mirella tot nu toe altijd in één keer haar missies met geslaagd resultaat uitgevoerd heeft, gaat de laatste missie niet goed. De redenen daarvoor zijn gehuld in nevelen. Ondanks de gevaren is ze zeer gemotiveerd om terug te gaan: het betreft hier een bomaanslag op een middelbare school met honderden doden.

Hoewel ik er heel even in moest komen, en last had van twijfels over hoe het boek te lezen, werd het steeds spannender. Ik las het boek uiteindelijk heen en weer springend door de tijd. De tijd werd door elkaar gehusseld, en ik ook: continu heb je geen idee waar het nu weer naar toe gaat, wie je kunt vertrouwen en hoe alles in elkaar steekt.

Het boek zit in ieder geval vernuftig in elkaar en het lijkt mij heel ingewikkeld om zo’n puzzel te schrijven. Bijkomend voordeel voor de schrijver is dat er extra over dit boek gesproken wordt: wat is de beste manier om te lezen? Chronologisch of met sprongen door de tijd? En waarom?

Volgens mij valt er voor beide manieren dat te zeggen. Chronologisch is ergens overigens ook niet helemaal chronologisch, want de tijdfixers schoppen de tijd in de war. Het begin van chronologisch greep mij meer dan het sprongenbegin, en een groot voordeel van chronologisch is dat je heerlijk door kunt lezen, terwijl je bij de sprongen na ieder hoofdstukje (en ze zijn soms heel kort), moet kijken waar je weer verder moet lezen. Ik heb wel het idee dat het spannender is met de sprongen (al is dat lastig met zekerheid te zeggen), maar ik denk vooral dat Mirella en haar beweegredenen veel beter te begrijpen zijn bij de sprongen.

Wat je ook kiest: ga niet twijfelen en stick to the plan, anders zit je je eigen leesplezier in de weg. Dit heerlijk spannende en originele boek is voor lezers vanaf ca. 14 jaar.