Over (jeugd)boeken en (voor)leesplezier
Ik wil die! / Imme Dros ; met illustraties van Harrie Geelen
Ja, weer een hele mooie herdruk! Dit prentenboek kwam uit in 1991 en kreeg het jaar daarop een Zilveren Griffel.
Ella’s schoenen zijn wat versleten en ze gaat met mama nieuwe kopen. Ella weet precies welke ze wil: die mooie rode. Het is alleen het laatste paar en ze zijn een maatje te klein. Ella moet allemaal andere paren passen, maar ze keurt alles af: ze wil die! Lees verder
De reis van Syntax Bosselman : verhalen over de slavernij / Arend van Dam ; met illustraties van Alex de Wolf
Arend van Dam en Alex de Wolf hebben samen al vele boeken gemaakt, vooral informatieve verhalenbundels die vrolijk en kleurig zijn geïllustreerd door Alex de Wolf. Veel geschiedenisverhalen, maar ook verhalen over Nederlandse feesten, kunst, de rechten van het kind en meer. Lang geleden… : de geschiedenis van Nederland in vijftig voorleesverhalen (Zilveren Griffel 2008) is denk ik de meest bekende en meest geliefde. Ook met Georgien Overwater heeft Arend van Dam een aantal vrolijke informatieve boeken gemaakt over de Grieken, Egyptenaren, Romeinen en het Koningshuis. Al met al een mooie verzameling. Het winnen van de Thea Beckmanprijs 2018 voor De reis van Syntax Bosselman vond ik wel een mooie aanleiding om de boeken van Arend van Dam in het zonnetje te zetten (of eigenlijk in een ‘aandachtskast’): het bood een feestelijke aanblik, al die kleurige kaften bij elkaar, en de boeken vlogen als warme broodjes de kast weer uit. Lees verder
Toen ik / Joke van Leeuwen
Misschien ben ik er een beetje laat mee: het boek is van 2017 en heeft inmiddels een Zilveren Griffel gewonnen, dus wellicht hebben jullie er allang over gehoord en het (voor)gelezen. Het is in ieder geval een heerlijk Joke van Leeuwen boek. Grappig hoe zij haar eigen stijl heeft en er niets is wat daar op lijkt. Toen ik gaat over het jongetje Deef, over gebeurtenissen in zijn leven en gedachtes in zijn hoofd. Er gebeurt niets spectaculairs, behalve in zijn fantasie die af en toe op hol slaat. Maar juist de gewone dingen worden zo mooi beschreven, en zeker met de geweldige grappige tekeningen erbij, dat ik het hele boek met een glimlach op mijn gezicht heb gelezen, met uitzondering van de momenten dat ik hardop moest lachen.
In mijn boekenkast staat een versleten versie van Een huis met zeven kamers van Joke van Leeuwen, een van mijn lievelingsboeken uit mijn jeugd: zo vaak in gelezen. Van Toen ik kreeg ik af en toe dat gevoel weer, alsof ik terug was in het huis van vroeger.
Het einde van Toen ik is zo lief (geen happy end, maar een lief moment tussen Deef en zijn moeder) dat ik er bijna een foto van zou plaatsen hier. Maar lees het liever zelf, of lees het voor. Ik zeg alleen: Ik hoef even niks te moeten. Zo’n mooie zin, die moet ik onthouden. Eh …wil.
Het gelukkige eiland / Marit Törnqvist
Een meisje op een vlot van wrakhout is op zoek naar de horizon. Vele boten komt ze tegen, maar niemand weet haar de vertellen waar de horizon is. Nadat ze in noodweer is geraakt, ziet ze een bordje in zee staan dat wijst naar Het gelukkige eiland: ‘Daar wilde ze naartoe! De horizon kon wachten.’
Ronja de roversdochter / Astrid Lindgren ; vert. [uit het Zweeds] door Rita Törnqvist-Verschuur ; met tek. van Ilon Wikland
Er zijn toch best wel wat klassiekers die ik niet gelezen heb. Ik probeer daarom af en toe wat in te halen. En ik vraag mij daarbij ook altijd af of zo’n boek inmiddels wat gedateerd is, of dat we met een tijdloze klassieker te maken hebben. Ik heb het boek voorgelezen aan mijn 11-jarige dochter en we vinden samen dat het helemaal niet ouderwets is. Heerlijke zinnen om voor te lezen en de ouderwets woorden en uitdrukkingen die we tegen kwamen waren niet storend en vond ik eigenlijk heel leuk: ‘Dat had hij gedacht, dat stuk addergebroed!’. Het woord addergebroed zouden we mijns inziens zelfs opnieuw moeten gaan gebruiken. Regelmatig werd er iemand ‘naar de bliksem’ gewenst (waarbij ik aan Meneer Big van Gitte Spee moet denken) en een hele mooie: ‘het huilen stond hem nader dan het lachen’, een uitdrukking die ik ken van de boeken van Daan Zonderland, die mijn vader vroeger voorlas. De hier en daar mooie, ouderwetse woorden en uitdrukkingen passen eigenlijk alleen maar bij het verhaal dat speelt in een sprookjesachtig bos in een onbekend land in ver vervlogen tijden.
© 2025 Boekmama.nl
Thema gemaakt door Anders Noren — Boven ↑
Recente reacties