Ronja de roversdochter / Astrid Lindgren ; vert. [uit het Zweeds] door Rita Törnqvist-Verschuur ; met tek. van Ilon Wikland
Er zijn toch best wel wat klassiekers die ik niet gelezen heb. Ik probeer daarom af en toe wat in te halen. En ik vraag mij daarbij ook altijd af of zo’n boek inmiddels wat gedateerd is, of dat we met een tijdloze klassieker te maken hebben. Ik heb het boek voorgelezen aan mijn 11-jarige dochter en we vinden samen dat het helemaal niet ouderwets is. Heerlijke zinnen om voor te lezen en de ouderwets woorden en uitdrukkingen die we tegen kwamen waren niet storend en vond ik eigenlijk heel leuk: ‘Dat had hij gedacht, dat stuk addergebroed!’. Het woord addergebroed zouden we mijns inziens zelfs opnieuw moeten gaan gebruiken. Regelmatig werd er iemand ‘naar de bliksem’ gewenst (waarbij ik aan Meneer Big van Gitte Spee moet denken) en een hele mooie: ‘het huilen stond hem nader dan het lachen’, een uitdrukking die ik ken van de boeken van Daan Zonderland, die mijn vader vroeger voorlas. De hier en daar mooie, ouderwetse woorden en uitdrukkingen passen eigenlijk alleen maar bij het verhaal dat speelt in een sprookjesachtig bos in een onbekend land in ver vervlogen tijden.
Recente reacties