Over (jeugd)boeken en (voor)leesplezier
Kleine nachtverhalen / Kitty Crowther ; vertaald [uit het Zweeds] door Siska Goeminne
Warm en kleurrijk prentenboek over een beertje dat bij het slapengaan drie verhalen wil horen (voor de zekerheid zegt hij maar vast drie keer alsjeblieft) en mama beer vindt dat prima en laat hem zelf de verhalen kiezen.
Het onhandige eendje / Britta Teckentrup ; vertaling [uit het Engels]: Ellen Hosmar ; redactie en productie: Vitataal
De onhandigheid van het onhandige eentje straalt al van de kaft van het kleine hardkartonnen prentenboekje af. Het onderliggende probleem eigenlijk ook: zijn poten zijn veel te groot. Begripvol vriendje kuikentje probeert te ontdekken of die grote poten misschien een functie hebben. En bij het uitproberen van van alles en nog wat om te kijken wat wel goed gaat met die grote poten, valt onhandig eendje per ongeluk in het water. En daar blijkt waar ze voor dienen: onhandig eendje is een superzwemmer! Misschien kunnen we hieruit concluderen dat iedereen, hoe onhandig ook, wel ergens goed in is. En een begripvolle vriend die niet lijkt te accepteren dat je alleen maar onhandig bent en met jou op zoek gaat naar je talent kan natuurlijk voor niemand kwaad.
Lief prentenboekje voor peuters en kleuters met aantrekkelijke illustraties. Tegelijkertijd zijn ook uitgekomen: ‘De knorrige kat’ en ‘De stinkende beer’. Die ga ik zeker ook voorlezen en wellicht dat die hier later nog terug komen.
De wolf, de eend & de muis / geschreven door Mac Barnett ; met illustraties van Jon Klassen ; vertaald [uit het Engels] door Edward van de Vendel
Eigenlijk zou ik hier de eerste zin van het boek willen citeren, want het begon al knallend. Helaas is het zo dat ik prentenboeken lees op kantoor, daarna lees ik ze voor aan mijn publiekje en daarna slinger ik ze meteen weer de uitleen in zodat kleine lenertjes er zo snel mogelijk plezier van kunnen hebben. Dat is soms wel een gemis bij het schrijven van stukjes, zeker omdat ik meestal pas een paar dagen na het voorlezen tijd heb voor mijn blog. Maar met dank aan het inkijkexemplaar van bol.com kan ik toch de eerste zin verklappen:
‘Op een dag, het was nog vroeg, kwam een muis
een wolf tegen,
en die vrat hem vrolijk op’.
Meisje in het rood / verhaal en illustraties van Roberto Innocenti ; geschreven door Aaron Frisch ; vertaling uit het Engels: Clavis Uitgeverij
Dit boek is al wat ouder (2015), maar het blijft een heel bijzondere. Sommige boeken zijn na een paar jaar al een beetje wazig geworden in mijn hoofd. Deze niet. Helaas wordt het weinig uitgeleend in mijn bibliotheek. Met dank aan Facebook die graag laat weten wat je precies een jaar, twee jaar, drie jaar en meer jaar geleden hebt geplaatst, heb ik het stukje weer terug dat ik in 2015 over dit boek schreef:
Wat als Roodkapje (of in dit geval Sophia) niet door een eng gevaarlijk bos moet om bij haar zieke oma (Nana) te komen, maar door een enge gevaarlijke stad? Want ook daar kun je stuiten op wolven die zich vriendelijk en hulpvaardig voordoen. Bijzonder B-prentenboek met tekst in tekstblokjes. Verhaal met fatale afloop, of met Happy End, want “Weet je nog wat ik zei over verhalen? Verhalen zijn magisch. Wie zegt dat er maar 1 einde is?”, aldus de verteller in de vorm van een piepklein lichtgevend dametje met breiwerk.
Trippelende Tijger / Philippa Leathers ; vertaling [uit het Engels]: Jesse Goossens
Alle dieren zijn bang voor de tijger, maar niemand is bang voor kleine tijger. En terecht, want hij is buitengewoon koddig en schattig. ‘Ahh, net een klein poesje!’, riep een van mijn voorleeskindjes. Kleine tijger wil ook graag schrik aanjagen, en gaat de dieren besluipen om ze met zijn gegrom de stuipen op het lijf te jagen. Dat doet hij door op ze af te trippelen (‘trippel, trippel, trippel’ in combinatie met de geestige illustraties deed zelfs de ouders lachen) om ze vervolgens een schattig grommetje te laten horen. Niemand schrikt, niemand wordt bang en de vogels lachen hem uit. Uiteindelijk lukt het hem om zijn engste kop te trekken en zijn luidste grom te laten horen en iemand flink te laten schrikken. Helaas deed hij dit naar zijn eigen spiegelbeeld in het water en is hij dus zelf degene die zo schrok. Voor kleine tijger geeft dat helemaal niks: het is een overduidelijke ‘mission accomplished’, want hij heeft iemand aan het schrikken weten te maken. Tja, wellicht moet je jezelf ook niet met anderen vergelijken, maar kijken wat voor jezelf het hoogst haalbare is en daar tevreden mee zijn. Lief en grappig prentenboek met aantrekkelijke illustraties.
© 2025 Boekmama.nl
Thema gemaakt door Anders Noren — Boven ↑
Recente reacties