De Prentenboek top tien 2020 is bekend! Dit zijn de boeken waar het tijdens de Nationale Voorleesdagen begin volgend jaar allemaal om zal draaien, en natuurlijk het meest om het Prentenboek van het jaar: Moppereend. Sommige heb ik gelezen, en sommige daarvan heb ik eerder op mijn blog besproken. Ik zet ze op een rijtje:
Moppereend / Joyce Dunbar, Petr Horáček ; vertaling [uit het Engels]: Jesse Goossens
Moppereend gaat gedurende dit prentenboek van mopperig naar extreem chagrijnig. De andere dieren, die haar juist proberen op te vrolijken door te vragen of ze met hen wil meedoen, worden uiteindelijk allemaal aangestoken door het gechagrijn van eend. Ondertussen wordt het donderwolkje boven moppereend groter en groter tot het een ‘megantische’ zwarte wolk is geworden. En wat krijg je dan? De boel barst los: regen, dansende dieren in de plassen en een regenboog. Weer zo’n mooie conclusie: hoe donker de wolken ook worden, ooit komt er een einde aan.
De boer en de dierenarts / Pim Lammers & Milja Praagman
Wel (voor)gelezen, niet beschreven, daarom bij deze: de boer raakt een beetje in de war van de dierenarts. De dieren snappen waarom en helpen de boer die zelf te verlegen is een handje: de boer is verliefd op de dierenarts. Gelukkig is het wederzijds 🙂
De grote vijf / Bella Makatini & Judi Abbot
Dani’s opa heeft hele mooie kunstwerken uit zijn geboorteland. Dani is vooral onder de indruk van het schilderij met ‘de grote vijf’. Als hij vijf dagen bij opa komt logeren, belooft opa iedere dag iets te vertellen over een van de dieren. Grappige is dat hij eerst wat vertelt over het dier en vervolgens Dani raadt welk dier het is, net als de voorleeskinderen. De laatste twee dieren zijn te moeilijk en kan Dani niet raden, net als de voorleeskinderen. Leuk prentenboek over dieren, logeren bij een lieve opa en over ergens anders vandaan komen.
De hapgrage krokodil / geschreven door Jonnie Wild ; met illustraties van Brita Granström ; vertaald uit het Engels door Ineke Ris
Om onduidelijke redenen heb ik dit boek niet bekeken, gelezen of voorgelezen (waarschijnlijk had ik vakantie toen het nieuw binnenkwam en is het er doorheen geglipt). Komt dus nog.
Deze ridder zegt nee / Lucy Rowland & Kate Hindley ; vertaling [uit het Engels]: Bette Westera
Vrolijke illustraties en hele fijne rijm(vertaling) in dit prentenboek over een superbraaf jongetje dat altijd Ja zegt, totdat er een kriebel in hem opkomt en hij tot ieders schrik ineens op alles Nee zegt.
Een schildpad was zijn schildje kwijt / Marjet Huiberts & Carmen Saldaña
Marjet Huiberts is vooral bekend van de prentenboeken van Aadje Piraatje en Ridder Florian: grappige verhalen op goedlopend rijm. Dit verhaal is niet grappig, maar aanvankelijk verdrietig (zelfs de volwassenen in het publiek maakten meelevende ‘ach, wat zielig!’-geluiden) en uiteindelijk lief en hartverwarmend. Wat een happy end, op goedlopend rijm. Totaal anders door de andere toon en weer een hele andere illustrator. Prachtige illustraties ook.
Otto groot, Otto klein : 101 tegenstellingen / Tom Schamp
Hoewel ik Tom Schamp echt fantastisch vind – de immer drukke illustraties zijn altijd een kleurig prachtfeest om te bekijken en te benoemen, bovendien zitten de boeken altijd vol met grapjes in woord en beeld – begrijp ik de keuze voor dit boek niet. Deze boeken zijn geweldig om met een, twee of hooguit drie kindjes samen te bekijken, maar lenen zich niet echt om voor een groep te gebruiken. Bovendien is dit een heruitgave van een boek uit 2014. Ik wist niet dat dat ook kon bij de Prentenboek top 10.
Spelen tot het donker wordt / Marit Törnqvist ; twee gedichten van Hans & Monique Hagen
Dit hardkartonnen boekje begint met een gedicht over een jongetje en en meisje die altijd samen spelen en eindigt met een gedichtje aan het einde van het boek waarin de (speel)dag ook eindigt. Hiertussen tekstloze prenten waarop de kindjes meestal samen spelen en soms alleen. Wat een prachtige, vriendelijke en herkenbare prenten van restaurantje spelen met heel veel poppen en knuffels, een supertreinbaan met houten rails bouwen, spelen in bad en in de sneeuw, op de muur tekenen. Het is allemaal heerlijk en herkenbaar, zowel voor kind als volwassenen. De voorleeskindjes stonden allemaal voor mijn voorleesstoel elkaar te verdringen om alles te kunnen bekijken en benoemen en op mijn knie lag een klein handje. Wat een fijn boekje! Voor peuters, maar ook nog heel leuk voor kleuters.
Van 1 tot 10 / Mies van Hout
Mies van Hout maakt geweldige illustraties. Een prachtig telboekje is dit, dat ik niet heb voorgelezen in de bibliotheek omdat mijn doelgroep tussen de 4 en 7 is en dit echt een peuterboekje is.
Zó moe en toch klaarwakker / Susanne Strasser ; Vertaling [uit het Duits] : Berd Ruttenberg
Toch wel een tijdje terug voorgelezen en niet beschreven. Ik speel even een beetje vals en gebruik een stukje uit het stukje dat ik schreef over een ander boek van Suzanne Strasser (De walvis gaat in bad): Volgens mij houdt Suzanne Strasser wel van hardkartonnen prentenboeken met grappige stapelverhalen met dieren in de hoofdrol (Ha… een wipwap!, Mmm… een taart!, Zó moe en toch klaarwakker). Geeft dat? Nee, ik vind ze eigenlijk buitengewoon leuk (om voor te lezen). En ik vind ze niet alleen leuk: gisteren las ik het boek voor in de bibliotheek. Er waren maar twee kindjes (een derde was afgevoerd) en die zaten te bulderen van het lachen bij dit boek.
Recente reacties