Over (jeugd)boeken en (voor)leesplezier
Patroon / Marco Kunst
Waar Mylo en Mees klooiden met vuurwerkresten op nieuwjaarsdag toen ze klein waren, klooien ze later met een patroon: ze hebben gehoord dat je die kan afschieten door er met een hamer op te slaan. Een typische kwestie van ‘don’t try this at home’. Mylo slaat, en op dat moment bukt Mees om te kijken of de patroon wel goed ligt. Extreem foute timing: hij krijgt de kogel in zijn hoofd.
Lees verderErgens : een beeldverhaal van Joke van Leeuwen
Waar boeken met veel plaatsjes en grapjes tegenwoordig een trend zijn in de kinderboekenwereld, ken ik de boeken van Joke van Leeuwen niet anders. In 1979 verscheen al Een huis met zeven kamers: een bundel met losse verhalen, een gedicht, een liedje en een tekstloos verhaal (alles hoorde bij één van de kamers uit het huis). En alles was voorzien van veel illustraties, die bijzonder geestig waren en vaak ook voorzien van tekst. Veel van deze graphic novel / stripachtige boeken van tegenwoordig moeten het vooral hebben van veel grapjes en weinig inhoud. Bij Joke van Leeuwen is het juist een geweldige mengeling van prachtige verhalen die versterkt zijn met bijzondere en veelal geestige illustraties.
Lees verderVosje / Edward van de Vendel, Marije Tolman
Valt er nog iets te zeggen of te juichen over Vosje dat nog niet gezegd of gejuicht is? Vast niet. Maar dat weerhoudt mij niet om ook nog even te juichen, want ik heb het nu pas gelezen/bekeken/bewonderd.
Lees verderSuzy en de kwallen / Ali Benjamin ; uit het Engels vertaald door Lidwien Biekmann ; illustraties Terry Fan & Eric Fan
Dit boek heb ik voorgelezen aan mijn 12-jarige dochter en zij zegt er eerst wat over:
‘Suzy en de kwallen’ is een heel mooi boek dat gaan over Suzanne, een meisje die haar beste vriendin is verloren omdat ze verdronk. Ze denkt dat het door een kwallensteek gebeurde en dat wil ze bewijzen. Suzy vind het erg lastig om te accepteren dat mensen zomaar kunnen doodgaan en besluit daarom om niet meer te praten.
Ik vind het een heel mooi boek omdat ze redelijk domme dingen doet en veel niet lijkt te begrijpen. Zoals dat mensen haar willen helpen, maar ze dat niet ziet. Ook vind ik het leuk dat ze zo grappig en eigenwijs is.
Kijk naar boven! / Jung Jin-ho ; vertaling uit het Engels
Dit prentenboek, dat bijna geheel zwart/wit is, begint met een auto-ongeluk waarbij meisje Miki haar benen bezeerd en per ambulance wordt afgevoerd (in 5 piepkleine niet dramatische illustraties: auto, boem, rollende band, ambulance, benen op brancard). Miki belandt in het ziekenhuis, in een rolstoel (tijdelijk of blijvend is onduidelijk) en kijkt vanaf het ziekenhuisbalkon (of is het balkon van haar eigen huis?) naar beneden. Ze ziet piepkleine mensen op een plein van bovenaf. Dat geeft een gek perspectief: ‘het lijken net mieren’. Ze kijkt en kijkt, maar niemand ziet haar. Totdat ze roept: ‘Hela, ik ben hier!’. Een jongetje kijkt. Miki en hij roepen naar elkaar. Het jongetje begrijpt haar perspectief en gaat op het plein liggen zodat zij hem helemaal kan zien. Andere mensen vragen waarom hij dat doet en gaan vervolgens ook liggen. Een fietser komt er bij liggen, een persoon met hond (die ook gaat liggen) en een stelletje doet liggend een dans. Het meisje op het balkon was steeds nauwelijks in beeld op de illustraties: je zag vooral wat haar. Maar nu iedereen voor haar is gaan liggen, zie je meer: een hele brede glimlach. Op de laatste pagina is het balkon leeg. Waar is Miki? Het plein heeft inmiddels een beetje kleur gekregen (o.a. lieflijke roze bloesem aan de bomen) en als je goed kijkt zie je een rolstoel staan, naast een bankje. En op dat bankje zitten een jongetje, en een meisje: het jongetje dat naar boven keek en Miki.
Wat een bijzonder boek! Kijken vanuit een heel ander perspectief, mooie illustraties waar je toch even goed naar moet kijken, het hoopvolle eind voor het eenzame kind. Ik vroeg me af hoe de voorleeskinderen het boek zouden vinden, of het niet te bijzonder was en of ze de zwart/wit-illustraties wel zouden waarderen. Maar ze gingen heel enthousiast in het verhaal mee, we hebben van alles bekeken en benoemd en ze vonden het einde ook heel mooi. Een boek dat denk ik niet direct gepakt zal worden in de bibliotheek, maar dat zeker de moeite waard is!
Vertaald vanuit het Engels (vertaler is niet vermeld), oorspronkelijke uitgever: Seoel : Hyeonamsa Publishing Co., Ltd. Ik ben nooit in Seoel geweest, maar wellicht verklaart de oorspronkelijke plek van uitgave dat iedereen in het boek zwart steil haar heeft.
© 2024 Boekmama.nl
Thema gemaakt door Anders Noren — Boven ↑
Recente reacties