Gisteren was ik naar de tiende Middag van het Kinderboek in de OBA. Het was voor mij de vierde keer dat ik ging. Ik was er de eerste keer bij, maar had toen niet heel erg het gevoel dat het voor bibliothecarissen bedoeld was. Daarna ben ik wat jaren niet geweest. Twee jaar geleden ging ik weer en ben sindsdien van plan ieder jaar te gaan. Het is wèl voor bibliothecarissen. Het is voor iedereen die met kinderboeken werkt, op wat voor manier dan ook. Organisator Aby Hartog (samen met Marco Kunst) liet gisteren het publiek de handen opsteken om te kijken welke beroepsgroepen er aanwezig waren. Hier komt het: schrijvers (halve zaal), illustratoren (halve zaal), en vervolgens van de rest beetjes: bibliotheekmedewerkers, bloggers/vloggers, theatermakers, juffen, boekverkopers, uitgevers, vertalers. En uiteraard veel mensen die meer dan 1 keer de hand opstaken.

Ik ga hier geen verslag van schrijven: in de komende dagen zullen er veel betere verschijnen. Ik heb er geen tijd en geen geduld voor en lig al weer meerdere boeken achter waar ik wat over wil schrijven. Wat ik wel wil zeggen: werk je met kinderboeken en twijfel je of je zult gaan? Ga gewoon volgend jaar. Ik vind het altijd een buitengewoon inspirerende dag: ik leer altijd wat, word nog enthousiaster over kinderboeken en mijn werk en heb altijd heel veel lol. Deze dag gaat nooit over geld, targets, regels, je netjes en professioneel gedragen, maar over heel veel liefde en passie voor kinderboeken. En heel veel plezier hebben in wat je doet.

De OBA zelf bestaat ook tien jaar en is na deze korte tijd al aan het verbouwen om de bibliotheek zo goed mogelijk aan te passen aan de eisen van deze tijd. Wat is het toch bijzonder om steeds weer te merken hoe groot de verschillen tussen bibliotheken in Nederland zijn. Tien jaar. Bij sommige bibliotheken hangt al jaren een kapotte zeepautomaat op de toiletten die maar niet vervangen kan worden. In ieder geval: bij het spieken op de jeugdafdeling liep ik een leuke collega-bibliothecaris tegen het lijf, die mij spontaan een rondleiding aanbood en mij ook liet spieken achter de verbouwingsschermen.

Kortom: ik vond het een hele geslaagde dag. Met als persoonlijk hoogtepunt voor mij mijn ontmoeting met Floor Rieder die ik mijn ‘Alice in Wonderland’-bomensleutel-tattoo liet zien (uit de door haar geïllustreerde versie dus) en spontaan een voor mijn persoonlijk gesigneerd exemplaar kreeg. Mocht je in de komende dagen een foto van haar met een rare fan zien opduiken….