Over (jeugd)boeken en (voor)leesplezier
Vos is een boef / Daan Remmerts de Vries
Vos krijgt een collecteur aan de deur: Dodo. Hij collecteert voor de uitstervende Dodo (hij is de laatste). Vos laat hem binnen en die avond komen zijn vrienden Das en Wasbeer op uitnodiging van Vos eten. Op het menu staat een enorme gebraden kip. Maar is het wel kip? Lees verder
Drop, het stoute eendje / Catharina Valckx
Het zint Drop niet dat iedereen hem schattig vindt. Hij besluit daarom om stout te worden en voegt meteen de daad bij het woord door zich vreselijk te misdragen bij de dieren die hem lief zijn: grote mond, bijten, het zandkasteel van een ander kapot maken, iemand expres op het hoofd poepen. En het werkt: ‘Nou ja zeg!’bromt Stoffel. ‘De brutaliteit! Zo ken ik je helemaal niet, schobbejak!’. Lees verder
Alle verhalen van Ridder Florian / Marjet Huiberts ; met tekeningen van Philip Hopman
Van Ridder Florian zijn vele prentenboeken en hier zijn ze gebundeld (inclusief twee nieuwe verhalen) in een lekker dik boek voor extra lang plezier.
‘Ridder Florian de Bange’ (zo beginnen alle verhalen) is een riddertje in kleuterformaat, dat ieder verhaal angstig of bevooroordeeld in gaat, maar aan het einde steeds weer ervaart dat de werkelijkheid anders is en altijd in positieve zin. De akelige nar die Florian publiekelijk te kakken zet, wordt zelf zo bang voor de kleine boze pony van Florian dat hij het zelf van angst in zijn broek doet, de enge draak blijkt gewoon een vriend te willen, de boze keizerin is eigenlijk een goedlachse vrouw die hartelijk om Florians moppen lacht, de gemene oplichter wordt uiteindelijk door Florian om de tuin geleid en de monnik is geen stinkende zonderling maar een lieve muzikale leermeester. En vooral alle grote boze mannen blijken maar bange poeperds.
Die peer is voor mij! / Anuska Allepuz ; vertaling [uit het Engels]: J.H. Gever
‘Dit boek gaat over …. ?’, vroeg ik aan de voorleeskinderen toen ik de kaft liet zien. ‘Muizen’, zeiden de kinderen. Maar op de eerste bladzijden is er geen muis te bekennen: het gaat over olifanten. De muizen komen een aantal pagina’s verder in het verhaal: piepklein. Dus wie niet oplet, mist ze. Maar ze zijn erg belangrijk in het verhaal: ineens is er een boom ontdekt met heerlijke peren. De olifanten proberen ieder voor zich (‘Die peer is voor mij!’) op allerlei manieren de hoge peer uit de boom te bemachtigen. Ondertussen werken de muizen samen om die peer te pakken te krijgen. De pogingen van de olifanten mislukken jammerlijk, de muizen slagen. Als de olifanten de muizen horen roepen ‘Die peer is voor ons!’ beseffen ze waarom het de muizen wel gelukt is: het zit ‘m in het woordje ons. Met dit besef komt het wel goed en uiteindelijk smult iedereen van de peren.
Dit had een braaf of moraliserend verhaal over samenwerking kunnen zijn, maar ook al is de conclusie duidelijk: het is een ontzettend grappig boek: het aftellen en de uitroepen van de muizen tijdens hun project, de idiote pogingen van de olifanten. Een boek mag zeker wel een boodschap hebben, als het maar leuk gebracht wordt. En dat is hier absoluut gelukt.
De wolf, de eend & de muis / geschreven door Mac Barnett ; met illustraties van Jon Klassen ; vertaald [uit het Engels] door Edward van de Vendel
Eigenlijk zou ik hier de eerste zin van het boek willen citeren, want het begon al knallend. Helaas is het zo dat ik prentenboeken lees op kantoor, daarna lees ik ze voor aan mijn publiekje en daarna slinger ik ze meteen weer de uitleen in zodat kleine lenertjes er zo snel mogelijk plezier van kunnen hebben. Dat is soms wel een gemis bij het schrijven van stukjes, zeker omdat ik meestal pas een paar dagen na het voorlezen tijd heb voor mijn blog. Maar met dank aan het inkijkexemplaar van bol.com kan ik toch de eerste zin verklappen:
‘Op een dag, het was nog vroeg, kwam een muis
een wolf tegen,
en die vrat hem vrolijk op’.
© 2025 Boekmama.nl
Thema gemaakt door Anders Noren — Boven ↑
Recente reacties