Nee! zei Konijn / Marjoke Henrichs
Klein Konijn is overduidelijk in de welbekende nee-fase. Maar waar sommige peuters daar wel erg volhardend in zijn, ziet Klein Konijn toch steeds weer dingen die van de ‘nee’ toch maar een ‘ja’ maken.
Lees verderTag: Gedrag
Brave hond! Stoute kat! : versjes over de aard van het beestje / Bette Westera & Mies van Hout
Toen ik dit boek vorig jaar bij de nieuwe boeken zag staan in de bibliotheek sloeg ik het open en las het gedicht over de kat: briljant! Inderdaad de aard van het beestje, gevat in een bijzonder geestig gedicht.
Lees verderRennen! / Cora Sakalli
De elfjarige Loep is druk, wild, impulsief, heeft enorm beweeglijke benen en handen, zo nu en dan is het alsof haar hoofd ontploft en ze heeft veel behoefte aan rennen en klimmen. Het wordt nergens genoemd, maar het klinkt allemaal enorm als ADHD: ongediagnostiseerde ADHD, oftewel er is geen hulp en weinig begrip voor haar gedrag. Loep is zich er pijnlijk van bewust dat men haar druk en lastig vindt.
Lees verderDrop, het stoute eendje / Catharina Valckx
Het zint Drop niet dat iedereen hem schattig vindt. Hij besluit daarom om stout te worden en voegt meteen de daad bij het woord door zich vreselijk te misdragen bij de dieren die hem lief zijn: grote mond, bijten, het zandkasteel van een ander kapot maken, iemand expres op het hoofd poepen. En het werkt: ‘Nou ja zeg!’bromt Stoffel. ‘De brutaliteit! Zo ken ik je helemaal niet, schobbejak!’. Lees verder
Een perfect kind? / Michaël Escoffier & Matthieu Maudet ; vertaald [uit het Frans] door Edward van de Vendel
Meneer en mevrouw de Vries gaan naar de supermarkt om een kind te kopen. Ze willen een perfect kind. Ze krijgen een laatste exemplaar, want de vraag naar perfecte kinderen is erg groot, aldus de verkoper. Het jongetje is inderdaad perfect: slaat een suikerspin af, want dat is niet gezond. Wanneer zijn ouders geen boodschappen hebben gedaan en de koelkast leeg is, zegt hij vrolijk dat het niet geeft en dat hij de volgende dag wel weer zal eten en als zijn vader hem vergeet uit school te halen en pas komt aanrijden als het al donker is, blijkt het jongetje dat als een mooie kans te hebben gezien om tot heel ver te tellen. Maar op het moment dat zijn ouders zich in de carnavalsdatum hebben vergist en het jongetje verkleed als bijtje naar school laten gaan (nota bene op de dag dat de schoolfotograaf komt) en hij op school wordt uitgelachen, krijgt hij bij thuiskomst een kleine woedeaanval. Het stelt niet veel voor, maar voor zijn ouders wel, want hij blijkt dus toch niet perfect te zijn en zijn ouders gaan terug met hem naar de supermarkt. Wanneer de verkoper het jongetje vraagt wat hij eigenlijk wil, vraagt het jongetje om perfecte ouders. De verkoper schiet in de lach: het idee! Die bestaan natuurlijk helemaal niet!
Grappig en origineel prentenboek. De kinderen bij het voorlezen leken zich vooral te verbazen over het perfecte gedrag van het jongetje: ze vonden het duidelijk niet normaal en wat zorgwekkend. Dat de ouders niet zo best bezig waren, leek ze minder op te vallen. Uit dit verhaal kan je concluderen: perfecte kinderen bestaan niet, net zo min als perfecte ouders. Het is alleen de vraag wie dat beter begrijpen: kinderen, of ouders?
Volg me ook op:
Recente reacties