Over (jeugd)boeken en (voor)leesplezier

Tag: Groeien

Oef

Oef : wat een geluk! / [tekst] Ghislaine Roman & [illustraties] Tom Schamp ; Nederlandse vertaling [uit het Frans]: Sylvia Vanden Heede

Een eikeltje dat van de boom valt, ontkiemt en groeit uit tot een enorme eik. Maar niet zonder gevaar! Op bijna iedere pagina ontsnapt het eikeltje/boompje/boom ternauwernood aan een gevaarlijke situatie: dat levert op iedere pagina een opgelucht ‘oef’ op.

Van een eekhoorn die het nootje pakt, maar gelukkig weer vergeet tot een slak die ongemerkt voorbij glijdt en een hert dat gelukkig maar één blaadje opeet. Stormen en bosbranden, houthakkers en bouwvakkers: de eik wordt steeds gelukkig net gespaard. Uiteindelijk is er een huis bij de eik gebouwd en staat de eik in de bijbehorende tuin. De bewoners hebben een boomhut gebouwd in de eik en er lampions ingehangen. De eik is groot en sterk, de bewoners houden van de eik en de eik is nog nooit zo gelukkig geweest.

De tekst van dit prentenboek is gering en repeterend: het gevaar in één zin, de oef, en hoe de eik nog net aan het gevaar wist te ontsnappen. De illustraties van Tom Schamp, bekend en geliefd van zijn veelal hele drukke, volle illustraties (vaak steden) waarop heel veel te zien en te benoemen is, heeft het hier voor zijn doen wat rustiger gehouden. Toch is er nog steeds veel te bekijken en zitten er ook veel grapjes in de illustraties verwerkt. De illustraties zijn echt prachtig, met hele warme kleuren die per jaargetijde verschillen. Ik zou ze graag nog eens rustig bekijken, waar het niet dat ik de prentenboeken die ik voorlees in de bibliotheek daarna altijd direct inlever en terug zet bij de nieuwe boeken, zodat ze gauw geleend kunnen worden.

Hoeveel bomen?

Hoeveel bomen? / Barroux ; Nederlandse vertaling Lidewij van den Berg

Hoeveel bomen heb je nodig voor een bos? Dat is nog eens een originele vraag voor een prentenboek. De voorleeskinderen deden wilde gokken. En tja, ik zou het ook niet weten eigenlijk. De dieren in het bos denken het echter wel te weten, al houden ze er allemaal een andere mening op na. Het hert geeft als eerst zijn mening. Hij is immers de koning, zo beweert hij in ieder geval. Hoewel hij dat vaak blijft herhalen om zijn gelijk te krijgen, is er nergens enige bevestiging: er is geen kroon en geen van de dieren lijkt er in mee te gaan, maar dat terzijde. De meningen variëren van zo maar een getal roepen, tot er een reden bij geven. Een bepaald aantal bomen zijn bijvoorbeeld minimaal nodig om verstoppertje te spelen, of juist om je te kunnen verstoppen voor de jager. Het aantal dat genoemd wordt, wordt steeds minder. Toen een van de dieren beweerde dat er vier bomen nodig zijn, voor ieder seizoen één, ontstond er wat beroering bij de voorleeskindjes: in de andere aantallen en redenen konden ze meegaan, maar hier klopte toch echt iets niet 🙂
Terwijl de dieren van alles roepen, klinkt er steeds een piepstemmetje uit de bosjes: een klein diertje wil de hele tijd ook iets zeggen. Als hij eindelijk de kans krijgt om het te zeggen, blijkt hij meer te begrijpen van bomen dan de andere dieren: één boom heb je nodig, want uit de zaadjes van die ene boom kan een heel bos groeien. Opgelost? Zelf zit ik een beetje met de vraag hoe je dan aan verschillende soorten bomen kan komen, maar daar heb ik de kinderen maar niet mee lastig gevallen. Bovendien loopt het verhaal uiteindelijk uit in een nieuwe vraag: Wat was er eigenlijk eerder: de boom of het zaadje? De kinderen hadden dus wel iets anders om over na te denken.

© 2024 Boekmama.nl

Thema gemaakt door Anders NorenBoven ↑