19|91 / Tom Rijpert

De 11-jarige Basha gaat naar een zomerkamp op Terschelling. Leuk bedacht door haar ouders, maar Basha houdt dan wel van Terschelling, maar niet van een kamp met andere kinderen. Op school was ze al alleen, dat zal op kamp vast niet anders zijn. Terwijl ze zich op de boot al probeert af te zonderen, wordt ze benaderd door Tibbe, een vreemd jongetje dat volgens Basha op een kikker lijkt, en dat ook bij het kamp hoort. Hij is er niet voor mijn plezier zegt hij, maar voor een onderzoek: het enige wat hem interesseert is de jongen die 11 jaar daarvoor op hetzelfde kamp spoorloos is verdwenen.

Erbij horen

Basha heeft al gemerkt dat er een groep irritante jongens naar het kamp gaat, een groep samenkliekende meisjes, en flauwe grappen-makende kampleiders. Daarom besluit ze Als ik tijdens deze bootreis dan toch ergens bij moest horen, dacht ik, dan maar bij Tibbe de kikker. Eventueel kan ze hem later nog afschudden.

Spiegeljaar

In het spiegeljaar 1991 (zeer belangrijk detail volgens Tibbe) is de 11-jarige Pepijn in de nacht verdwenen vanaf het kamp en nooit meer teruggevonden. Het verhaal speelt in 2002, ook een spiegeljaar. En aangezien zowel Basha als Tibbe op een spiegeldatum geboren zijn (2-2 en 8-8) en geboortedatum van Tibbe tevens de verdwijningsdatum van Pepijn is, speelt dat allemaal een rol volgens Tibbe en staat er wat te gebeuren op de komende 8I8 20I02.

Regels

Tibbe wil de zaak benaderen volgens de regels van bijna ieder detectiveverhaal (hij heeft er zijn spreekbeurt over gehouden): 1. De dader is nooit wie je denkt dat het is. 2. Op twee derde van het verhaal wil de detective het opgeven. 3. Sterke clues zijn nooit in één keer duidelijk. 4. De oplossing van een goed mysterie moet origineel zijn, maar nooit te vergezocht. 5. Geen aliens. Geen spoken. Geen tweelingbroers. Grappig genoeg lijkt hun onderzoek daar in eerste instantie aardig aan te voldoen. Zelfs punt 2 wordt bewaarheid als Basha wil afhaken.

Aanwijzingen

Het kamp wordt, ondanks uitsluiten door de meisjes en hufterig gedrag door probleemjongen Joey, een stuk leuker voor Basha door het onderzoek met Tibbe. Ze vinden daadwerkelijk aanwijzingen. Maar ook wordt het steeds spannender: kunnen ze de kampleiding wel vertrouwen? Met name kampleider Jorn, die er ook bij was in het jaar dat Pepijn verdween, zich vreemd gedraagd en een agressieprobleem lijkt te hebben, is erg verdacht.

Vrienden

Nergens wordt het gezegd, maar Tibbe, die sociaal behoorlijk onhandig is, geen enkele moeite doet om erbij te horen of te communiceren met de anderen, die gefixeerd is op zijn onderzoek en alles volgens zijn eigen regels doet, die praat als een volwassene en wiens verjaardag nooit gevierd wordt (Ik vier mijn verjaardag eigenlijk nooit, mijn ouders zeggen dat het te druk voor me is…) lijkt mij een vorm van autisme te hebben. Dat er wel degelijk een hechte vriendschap groeit met Basha (wat vooral op het einde Basha erg verrast) ontkracht meteen mooi het vooroordeel dat mensen met autisme geen vrienden kunnen maken.

Details

Wat een heerlijk spannend detectiveverhaal! Of toch niet: want het verhaal blijkt toch niet helemaal volgens de detectiveregels van Tibbe te verlopen. En dat maakt het verhaal voor mij eigenlijk alleen maar veel leuker. Met prachtige en spannende kaft door Paco Vink. Hoe meer je er naar kijkt, hoe meer details uit het verhaal er in blijken te zitten. Vanaf ca. 11 jaar.