Een perfect kind? / MichaeĢl Escoffier & Matthieu Maudet ; vertaald [uit het Frans] door Edward van de Vendel
Meneer en mevrouw de Vries gaan naar de supermarkt om een kind te kopen. Ze willen een perfect kind. Ze krijgen een laatste exemplaar, want de vraag naar perfecte kinderen is erg groot, aldus de verkoper. Het jongetje is inderdaad perfect: slaat een suikerspin af, want dat is niet gezond. Wanneer zijn ouders geen boodschappen hebben gedaan en de koelkast leeg is, zegt hij vrolijk dat het niet geeft en dat hij de volgende dag wel weer zal eten en als zijn vader hem vergeet uit school te halen en pas komt aanrijden als het al donker is, blijkt het jongetje dat als een mooie kans te hebben gezien om tot heel ver te tellen. Maar op het moment dat zijn ouders zich in de carnavalsdatum hebben vergist en het jongetje verkleed als bijtje naar school laten gaan (nota bene op de dag dat de schoolfotograaf komt) en hij op school wordt uitgelachen, krijgt hij bij thuiskomst een kleine woedeaanval. Het stelt niet veel voor, maar voor zijn ouders wel, want hij blijkt dus toch niet perfect te zijn en zijn ouders gaan terug met hem naar de supermarkt. Wanneer de verkoper het jongetje vraagt wat hij eigenlijk wil, vraagt het jongetje om perfecte ouders. De verkoper schiet in de lach: het idee! Die bestaan natuurlijk helemaal niet!
Grappig en origineel prentenboek. De kinderen bij het voorlezen leken zich vooral te verbazen over het perfecte gedrag van het jongetje: ze vonden het duidelijk niet normaal en wat zorgwekkend. Dat de ouders niet zo best bezig waren, leek ze minder op te vallen. Uit dit verhaal kan je concluderen: perfecte kinderen bestaan niet, net zo min als perfecte ouders. Het is alleen de vraag wie dat beter begrijpen: kinderen, of ouders?
Recente reacties