Over (jeugd)boeken en (voor)leesplezier

Tag: Denkbeeldige vriend

Mijn grote vriend Leeuwwitje

Mijn grote vriend Leeuwwitje / Jim Helmore & Richard Jones ; vertaald [uit het Engels] door Imme Dros

Caro is net verhuist naar een nieuw huis dat behoorlijk wit is van binnen. Als ze op onderzoek gaat, hij is bijna niet te zien, vindt ze een grote witte leeuw. Ze worden vriendjes, spelen samen (vooral verstoppertje is natuurlijk erg leuk met een spierwitte leeuw in een wit huis) en uiteindelijk geeft de leeuw haar het zetje dat ze nodig heeft om vrienden te maken met de kinderen uit de buurt (waarvan eentje al duidelijk toenaderingspogingen deed). Hoewel Caro graag wil dat de leeuw blijft, begint hij zich wat terug te trekken. En als mama de nieuwe vriendjes heeft uitgenodigd om het witte huis in vrolijke kleuren te verven, verdwijnt hij helemaal uit het huis. Maar hij laat nog weten, dat als ze hem zoekt, hij altijd te vinden zal zijn. En wie goed kijkt, ziet inderdaad op de laatste prent waarop je Cato aan zee ziet spelen, in de witte lucht een witte leeuw.

Lief prentenboek met mooie illustraties over een denkbeeldig vriendje dat een verlegen meisje over haar angst voor het maken van nieuwe contacten heen helpt.

 

De schaduw van mijn broer

De schaduw van mijn broer / Tom Avery ; illustraties Kate Grove ; vertaling [uit het Engels]: Aleid van Eekelen-Benders

Kaia heeft een jaar geleden haar broer verloren. En sinds die verschrikkelijke gebeurtenis voelt ze zich ‘bevroren’.  En met haar broer is ze ook haar moeder verloren: een vrolijke lieve moeder is veranderd in een vrouw met een flink drankprobleem. Kaia moet haar regelmatig van de grond rapen (soms uit haar eigen braaksel), treft soms een hysterisch huilende moeder thuis die het servies aan diggelen smijt. Gepraat en gelachen wordt er niet meer. Kaia is alleen met haar moeder: er is geen vader, geen broers of zussen. Haar vriendinnen op school hebben haar in de steek gelaten, niemand mag haar: ze wordt gepest, ze vinden haar een freak. De lezer ziet echter dat, hoewel er een paar hele nare meisjes zijn, de andere kinderen hier niet in mee gaan. En dat er een aantal kinderen zijn die haar niet buitensluiten en zelfs voorzichtig toenadering zoeken. Als er op een dag een nieuwe, wilde, vreemde,  zwijgende jongen bij Kaia in de klas komt, begint ze langzaam te ontdooien. Dat de jongen niet wordt voorgesteld aan de klas, nooit een woord zegt, geen naam lijkt te hebben en hele rare dingen doet zonder dat iemand daar op reageert, doet wel ernstig vermoeden dat deze nieuwe vriend van Kaia een denkbeeldige is. Ach, als het helpt, is daar dan wat mis mee? Maar makkelijk is het niet: ‘Mijn broer werpt een lange schaduw; ontdooien kost veel tijd’. Zowel moeder als dochter beginnen langzaam op te krabbelen en elkaar en zichzelf terug te vinden. Ook krijgt Kaia steeds meer oog voor de vrienden die eigenlijk al voorzichtig achter haar leken te staan. Keerpunt is een hele bijzondere boekbespreking die Kaia voor de klas houdt en waarbij ze eindelijk haar mond open doet en haar hart open zet. Ik moest er een traantje bij wegpinken.

Hoewel dit allemaal heel zwaar klinkt, is het boek op zo’n manier geschreven dat je er met gemak doorheen vliegt. Een ontroerend boek over rouwverwerking, hoop en opkrabbelen. Met illustraties in grijstinten van ijskristallen, kinderen en vooral bomen en blaadjes. Haar boekbespreking ging dan ook over ‘Bomen in Groot-Brittannië – Een geïllustreerde gids’. 

© 2024 Boekmama.nl

Thema gemaakt door Anders NorenBoven ↑