De kus / Linda Sunderland, Jessica Courtney-Tickle ; vertaling [uit het Engels]: Kirsten Verhagen

Als oma weg gaat heeft Eddie, die druk aan het spelen is, geen tijd voor uitgebreid afscheid en daarom blaast hij haar een kusje toe. Oma vangt de kus en stopt hem in haar zak. Bij de bushalte staan veel mensen, waaronder een man die er verdrietig uit ziet. Ze laat hem de kus zien en hij moet lachen. Hij pakt haar hand en danst met haar. De andere mensen beginnen ook mee te dansen. Later laat ze de kus zien aan een moeder die haar kind zit uit te foeteren, en ook moeder en dochtertje worden er terstond vrolijk van. Iedere keer dat de kus wordt gebruikt, wordt deze groter en stralender. Een nare rijke man heeft van de bijzondere kus gehoord en wil hem van oma kopen. Als oma weigert gaat hij van vleierij, naar treiterij en als dat ook niet werkt, steelt hij de kus. ” Opgesloten in een gouden kooitje als ongebruikt pronkstuk begint de kus te krimpen en te vervagen. De rijke man brengt de kus terug naar oma, waar hij thee en taart krijgt van oma en de kus meteen weer begint te stralen en te groeien.

Als oma later een dikke knuffel krijgt van Eddie, neemt ze die ook mee. Thuis bergt ze de knuffel op in haar kledingkast, zodat ze die op koudere dagen tevoorschijn kan halen. En ja hoor, daar loopt ze op de laatste pagina: met de kus in haar jaszak en de knuffel als een warme sjaal om zich heen gewonden. De andere mensen uit het boek lopen daar ook: de verdrietige man, de foeterende moeder en haar dochtertje, de nare rijke man. Alleen zien ze er nu allemaal vrolijk en gelukkig uit.

De illustraties zijn kleurrijk en warm, vol met bloemen en bomen. Oma is een prachtige stralende vrouw met zwierige gele jurk en paarse pluk in haar grijze haar. De personages in het boek zijn divers: zowel donkere als blanke mensen in een ongeveer gelijke verdeling.

Wat een warm verhaal over aandacht geven, letten op je medemens, troost en vrolijkheid bieden. Je hebt er eigenlijk geen magische kus voor nodig.