De Jeugdafdeling

In december 2016 maakte ik deze foto’s van de jeugdafdeling van een Centrale Bibliotheek van een grote stad. Jaren van verwaarlozing straalde er vanaf. Mijn collegae waren even geschokt als ik en één van hen stuurde via Facebook een bericht met de foto’s aan de bewuste bibliotheek met de vraag of wij misschien konden helpen. Omdat er geen antwoord kwam stuurde zij het bericht nogmaals en toen kwam er wel antwoord: het was inderdaad wat rommelig en ze zouden zorgen dat de boekjes weer netjes op alfabet zouden worden gezet. Ik heb ze laten weten dat het geen kwestie van opruimen was (er paste niets meer in de bomvolle kasten, vandaar de enorme stapels boeken er bovenop), maar dat er zwaar gesaneerd moest worden en dat ze me daar voor konden inhuren. Dat was niet nodig lieten ze weten.

Medewerker

Dit is de bibliotheek waar ik laatst als (jeugd)bibliothecaris heb gesolliciteerd voor de functie van Medewerker Dienstverlening. Ik voldeed aan alle eisen, heb de HBO-opleiding gedaan, heb 20 jaar ervaring, ben superenthousiast, ken de stad en de bibliotheek heel goed en zou nauwelijks ingewerkt hoeven worden. Na een tweede sollicitatiegesprek dat slechts een kwartiertje duurde en waarin het management liet weten boeken niet zo belangrijk en ‘ouderwets’ te vinden, werd ik bij thuiskomst al gebeld dat ik was afgewezen omdat ik niet ‘vernieuwend’ ben. Dat ik ben afgewezen zou ik niet zo erg vinden als ik zeker zou weten dat de andere sollicitanten (ze hadden 3 maal deze functie, dus 3 mensen zijn aangenomen) allemaal deskundige bibliothecarissen waren, liefst met een groot hart voor jeugdboeken en leesbevordering. Ik kan echter niet geloven dat dat waar is, want er zijn nog maar weinig bibliothecarissen, laat staan jeugdbibliothecarissen.
Het is extreem zonde voor de jeugdafdeling (die ik altijd hoor huilen en om hulp hoor roepen als ik daar kom) en voor de bezoekers die daar komen (ik zie er altijd maar weinig en begrijp waarom), maar voor mij is het beter: ik wil helemaal niet in een bibliotheek werken die geleid wordt door mensen die het belang van boeken en deskundig personeel niet begrijpen.

Dalende leesprestaties

Afgelopen week verscheen het jaarlijks verslag van de Onderwijsinspectie waarin staat dat de leesprestaties van leerlingen dalen. De Raad voor Cultuur pleitte een paar dagen geleden voor bevlogen leesbevorderaars en deskundig personeel in bibliotheken. Waar deze bibliotheek mee bezig is, is  precies het tegenovergestelde. Waar moeten de moeizame lezers in deze stad zich dan melden, als er geen enthousiaste jeugdbibliothecarissen zijn om hen te helpen dat ene boek te vinden dat wel gaat werken? Is er überhaupt een jeugdspecialist te vinden in één van de vele vestigingen? En hoe kun je als kind enthousiast worden voor boeken en lezen als de jeugdafdeling er uitziet als een dumpmagazijn? Toegegeven: na die tijd is er gesaneerd. De stapels op de kasten zijn een stuk minder hoog. Maar aantrekkelijk is het er nog steeds niet.

Favoriete boek

Vandaag is het Wereldboekendag. En mijn boekenwens voor de toekomst is dat bibliotheken hun kerntaken niet uit het oog verliezen, of liever: juist flink in de kerntaken gaan investeren. Alle vijf:

  1. ter beschikking stellen van kennis en informatie;
  2. bieden van mogelijkheden tot ontwikkeling en educatie;
  3. bevorderen van lezen en het laten kennismaken met literatuur;
  4. organiseren van ontmoeting en debat; en
  5. laten kennis maken met kunst en cultuur.

En vooral dat er in elke bibliotheek een enthousiaste leesbevorderaar/jeugdbibliothecaris te vinden is die de collectie goed kent en ieder kind met zijn eigen smaak, voorkeur, leesmoeilijk- of mogelijkheden kan helpen aan zijn of haar favoriete boek.